در زمان حضرت داود(ع) تابوت عهد را به کوه صهیون آوردند و برای نگهداری آن قربانگاهی بنا نمودند. این تابوت مدتی به دست فلسطینیان فاتح افتاده بود که دوباره آن را به بنیاسرائیل بازگرداندند و تا زمان حضرت سلیمان در کوه صهیون نگهداری میشد، اما پس از تکمیل بنای بیتالمقدس تابوت را به قدس انتقال دادند. حضرت سلیمان(ع) چهل سال سلطنت کرد و آرامش را به قدس بازگردانید؛ اما پس از او ...
یکی از معروفترین اومانیستهای قرن 14، آقای پیکور دلامیراندولا است که در سال 1489توسط پاپ اینوسنت هشتم بهعنوان مروج عقاید بدعت گذارانه محکوم گردید. او در کتاب خود «نتیجهگیری فلسفی کابالیست و الهیات» نوشته بود: «در جهان چیزی بالاتر از ستایش بشر وجود ندارد.»
ماه گذشته (90/01/21) آیتالله مصباح یزدی از شکلگیری فراماسونی در کشور در قالب جدید خبر داد و تلنگری فکری به اذهان نخبگان و مردم وارد ساخت. البته ایشان از مدتی پیش در جلسات خصوصی درباره وقوع چنین پدیده خطرناکی هشدار میداد. اکنون پرسش این است که آیا آیتالله مصباح برای چنین ادعایی به سند مهمی دست یافته یا از رگههای فکری این جریان، چنین خطری را احساس کرده و درباره شکلگیری مجدد آن هشدار داده است؟ بیتردید دانشمندان بابصیرت همانند پزشک حاذق که از آثار ظاهری به نوع بیماری پی میبرند، بهراحتی میتوانند با مشاهده علایم، نوع انحراف را شناسایی کرده در پی درمان آن برآیند. کسانی که با مبانی و آموزههای فراماسونری آشنا باشند، هنگام برخورد با سخنان و نوشتههای فرد معلوم الحال دولت متوجه میشوند که این گونه حرفها از سر تصادف نیست بلکه طبق برنامه و با محاسبات دقیقی به پیش میرود. ما در این تحلیل ابتدا به اصول و مبانی فراماسونها میپردازیم و سپس با ذکر بخشهایی از سخنان رحیم مشایی و برخی جریانات با کارکرد مشابه، تطبیق آن را به قضاوت شما خوانندگان محترم وامیگذاریم.
ادامه مطلب ...ابن ملجم مرادی یکی از از خوارج بود که به قصد جان حضرت علی(ع) به کوفه آمد و با تحریک "قطام" به این کار ترغیبتر شد، وی نوزدهم ماه مبارک رمضان با شمشیر آلوده به زهر خود فرق مبارک حضرت را شکافت و بنا به وصیت امیرالمؤمنین با یک ضربه شمشیر قصاص شد.
پس از به خاک سپردن پیکر مبارک حضرت على(ع)، در روز ۲۱ رمضان امام حسن(ع) به منبر رفت و خطبه اى خواند.
در پژوهش بعمل آمده در بیش از 150 دانشگاه در کشورهای مختلف جهان اکثریت قریب به اتفاق دانشگاهها دارای ضوابط نوع خاص و ویژه پوشش متناسب با محیط آموزش میباشند. نکتهای که قابل تأمل است این که در محیط مقدس آموزش و تعلیم در هرکجای جهان میتوانیم موارد مشترک را جستجو کنیم و آن کیفیت پوشش حرفهای مناسب با محیط درس و تدریس و وجود دستورالعمل متناسب با آن میباشد.
علت و ضرورت ضوابطمندی این محیط نه تنها بر باورمندی بر اصول ارزشی که حاکی از جهانبینی آنهاست میباشد، بلکه اکثریت آنها بر اساس نوع ضرورتهای محیطی و ایمنی و آرامش روحی و روانی متناسب با پیشرفت کار پایبندی به ضوابط خاص پوشش را الزام میدارند و چگونگی وضعیت ظاهری را برخاسته از شأن محیط علم و فرهنگ خاص محیط آموزشی و جلب رضایت عواملی که در محیط مشغول تعلیم و تربیت میباشند، میدانند و از همه مهمتر اینکه در هر جامعه انسانی، رعایت نظم، ضابطه، قوانین بومی و خاص هر مجموعه در اولویت امور جهت دستیابی به اهداف خاص و کارویژه مجموعه ضروری است و بالعکس قانونگریزی مشخصه انسانهایی است که هویت و شخصیت آنان به دلایل مختلف ثبات نداشته و عواقب زشت و ناپسند سلب آسایش و امنیت فکری و جسمی که عدم دستیابی به اهداف را به دنبال دارد را برای خود امتیاز و تفاخری محسوب میکند و توسط اینگونه اشخاص رعایت حقوق جمعی که از جمله آنها عدم سلب آسایش از محیط است به فراموشی سپرده شده است که طرد شدن از محیط عاقبت امور اینگونه افراد است و دقیقاً یکی از علتهای ضوابط موجود اعم از ضوابط آموزشی، پژوهشی و فرهنگی در دانشگاهها به دلیل مشخص بودن چگونگی و کیفیت برخورد با اینگونه افراد میباشد که در عدم رعایت حقوق جمعی و عواملی که موجبات دستیابی به اهداف جمعی را موجب میشوند برای آنها امری عادی تلقی میشود و فقط قانون و ضوابط موجود است که راه صحیح را برای آنان نمایانگر است.
دانلود نسخه پی دی اف بررسی ضوابط پوشش دانشگاه های جهان با حجم 500کیلوبایت
از علامه امینی پرسید: آخرین ذکرى که على(علیهالسلام) بر زبان مبارک جارى فرمود چه بود؟
مىفرماید: بعضى مىگویند پس از وصیتى که ذکر آن رفت امام علی(علیهالسلام) لحظهاى بیهوش شد و چون به هوش آمد دیگر سخنى جز لا اله الا الله از حضرت شنیده نشد تا جان به جان آفرین تسلیم فرمود.
از وصایاى حضرت علی(علیهالسلام) در واپسین دم حیات مىتوان به وصیت گهربار ذیل اشاره نمود.
ادامه مطلب ... جهان - این عارف جلیلالقدر، رحمةالله علیه، در پاسخ به سوالی فرمودند: برخی گمان میکنند که دعا، کار پیرزنها و پیرمردها و عجزه [ناتوانان] است، آنها که نمیتوانند در میدان جنگ و جهاد شمشیر بزنند؛ ولی معلوم میشود مساله از این بالاتر است! در روایت درباره شرایط استجابت دعا آمده است: "من دعا و هو لایحس سوی الاجابة استجیب له"، یعنی هر کس دعا کند و جز اجابت احساس نکند، دعایش مستجایب میشود.
ایشان در ادامه میفرمایند: گویا حالتی در ما پیدا شده شبیه به یاس از اجابت، که دعای ما فقط به زبان و لقلقهی لسانی است؛ نه دعای برخاسته از دل مطمئن و امیدوار به اجابت. قلب متیقن و دل شکستهای میخواهد که دعایش مثل تیر به هدف برسد، به گونهای که دعا کنیم و اجابت آن را بفهمیم و یا حداقل به ما وعدهی استجابت آن را بدهد، ولو بعد از چهل سال، همچنان که درباره حضرت یعقوب علیهالسلام ظاهرا دارد [محقق شد].
بنابراین فرموده حضرت آیةالله بهجت، آن دعایی مستجاب است که دعاکننده در آن مطمئن به اجابت باشد و این امر به قول ایشان قلب متیقن و دل شکسته میخواهد.
(کتاب پرسشهای شما و پاسخهای آیةالله بهجت، جلد دوم)