بیت المقدس یا اورشلیم

                       

سیاست اسراییل در قبال قدس از سال 1967 ، اهداف اسراییل در قدس ایجاد وضعیت برگشت ناپذیر و کنترل انحصاری بر شهر بوده و این سیاست همواره ادامه یافته است.
سیاست مذکور در دو سطح محلی و ملی اجرا شده است.
این امر در واقع به این معناست که ضمن ایجاد تسلط فیزیکی بر شهر ، مخالفت داخلی و خارجی و بین المللی با این اقدامات ممکن تقلیل یابد.
در سطح محلی ، برای ایجاد تمامیت جغرافیایی برای قدس و برتری جمعیتی به نفع یهودیان در شهر تلاشهای ، گسترده ای صورت گرفت.
برای این هدف دو دسته فعالیت به کار گرفته شد : 1ـ کوشش برای حداسازی قدس شرقی از بقیه مناطق کرانه غربی 2ـ ایجاد با اکثریت کامل یهودی و جداسازی قدس از دیگر نقاط فلسطینی به کار گرفته از این قرار است : 1ـ شهرک سازی : به منظور تغییر ساختار جمعیت ، اسراییل ساختن حدود 15 شهرک در داخل و اطراف قدس را طراحی کرده است.
این اقدام ، زنجیری از شهرک های یهودی نشین به دور قدس می کشد.

 این شهرک ها در چهر فاز طراحی و اجرا شده است.
در فاز اول که بلافاصله بعد از پایان جنگ ژوئن 1967 ، شروع شد ، عمدتا مناطقی در شهر کهن و اطراف کوه s copus را شامل می شد.
در روز 27 ژوئن 1967 کنست به حکومت اجازه داد “ قوانین ، حقوق و حاکمیت اسراییل به کل اراضی سرزمین اشغالی تسری یابد ” و این امر بهانه ای به ظاهر قانونی برای همه اقدامات بعدی در قسمت شرقی شهر فراهم آورد.
روز بعد از آن ، 71000 دونم (1) از مناطق اشغالی ضمیمه اسراییل شد و تحت حاکمیت شهرداری قدس ـ تحت اختیار یهودیان ـ قرار گرفت .
همزمان با شهرک سازی و گسترش ساخت و ساز در قدس شرقی ، ایجاد و گسترش شهرک های موسوم به بیت المقدس بزرگ ، نشانگر آن بود که اسراییل می کوشد شهر را از شمال به رام الله و از جنوب به بیت لحم متصل نماید.
در فاز دوم شهرک سازی ( دهه 1970 ) شهرک های عاتاروت و راموت آلون در شمال ؛ گیلو در جنوب ؛ تالپیوت شرقی و نوه یا عاکوو در شرق و شمال شرقی تاسیس شد.
هدف این پروژه ها ، اتصال شهرک های حد فاصل بیت لحم و کرانه غربی به یکدیگر بود.
این شهرک ها ، مناطق مسکونی یهودیان را که در نزدیکی های رام الله و دیگر نقاط کرانه غربی ساخته بودند را به هم متصل می کرد.
فاز سوم با هدف تحکیم کنترل بخش شمالی غربی شهرک ها و اتصال نوه یا عاکوو به فرودگاه کالندیا و یا شهرک جدید در کرانه غربی و بیت المقدس ( بزرگتر ) و پیسگات زعو بود.
این پروژه در اوایل دهه 1980به اجرا در آمد.
در سال 1990 پروژه هایی برای تکمیل تضمین تمامیت جغرافیایی جهت مرزهای جدید بعد از 1967 به اجرا درآمد.
شهرک رخص شعفاط ، شکاف موجود بین راموت ( در قدس غربی ) و رامات اشکول را پر می کرد.
همچنین پروژه عظیم ها رهوما در محل جبل ابوغنیم در فاصله قدس تا بیت لحم برای از بین بردن باقیمانده مناطق سبز ، فعالیت خویش را آغاز نمود.
هارهوما شامل 6500 واحد مسکونی در 1/1/85 دونم از راضی مصادره شده از ساکنان فلسطینی ام طوبی ، سورباهر و بیت ساحور است و انتظار می رود حدود 30 تا 40 هزار شهرک نشین یهودی افراطی ( حاریدیم ) در آن ساکن شوند.
هارهوما آخرین شهرک کلیدی در مجمع الجزایر اسراییلی در اطراف قدس شرقی است.
استراتژی جغرافیایی اسراییل در قدس برای تکمیل برنامه های شهرک سازی شامل سه بخش است: 1ـ پیشنهاد ساخت 2000 واحد مسکونی در تپه فرودگاه در غرب هارهوما و نزدیک گیلو.
2ـ ساخت مرحله دوم هارهوما که تا شرق و داخل کیریات مزموریاه کشیده می شود.
3ـ ساخت جاده جدیدی که از بیت لحم می گذرد و بیت ساحور و بیت جالا را به هم متصل می کند و مرزهای جنوبی ، محدوده شهرداری مورد قبول اسراییلی برای قدس را مشخص می کند.
جاده مذکور ، مسیرهای آمد و رفت کافی برای اتصال این شهرک ها و زیر بنای تجاری آنها با یکدیگر و با دیگر بخش های قدس را فراهم می کند.
2ـ مصادره و کنترل اراضی : کنترل زمین های بایر یا بلا استفاده در بیت المقدس ، یکی از اهداف اصلی اسراییل در منطقه بندی این شهر است .
اسراییلی ها در منطقه بندی اعلام شده ، نقاط غیر مسکونی فلسطینی ها را مناطق سبز اعلام کردند تا مانع از ختنه سازی فلسطینی ها شوند.
بر اساس نظر خلیل تفنکجی ، جغرافیدان فلسطینی ، توزیع اراضی در بیت المقدس شرقی از این قرار است : 34 درصد مصادره برای استفاده عمومی ، 40 درصد مناطق سبز ، 6 درصد راهها و خطوط مو اصلاتی ، 3 درصد اراضی توقیف شده و 10 درصد برای استفاده فلسطینی ها.
7 درصد باقیمانده ( که در این نقاط نیز ساخت و ساز مجاز نیست ) و ده درصدی که برای استفاده فلسطینی هاست نیز متعاقبا مورد استفاده قرار خواهد گرفت.
برنامه ریزان اسراییل با منطقه بندی مذکور ، ضمن محدود کردن رشد فلسطینی ها ، این نقاط را برای زمانی مورد استفاده قرار گیرد ، حفظ می کنند.
مصادره اراضی نیز یکی از اصلی ترین ابزارهای اسراییل برای تسلط بر شهر بوده است که از سال 1967 در 5 فاز مهم مصادره صورت گرفته است.
فاز اول در پایان جنگ 1967 و با مصادره 120 دونم زمین در شهر قدیمی رخ داد و طی آن 5 هزار نفر ، خانه و اموالشان را از دست دادند.
در فاز دوم ( ژانویه 1967 ) 14000 دونم از مالحه ، سورباهر ، بیت جالا و همچنین زمین های بیشتری از لفته حنیفه و حزمه آغاز شد آخرین فاز در 1991 ، با مصادره دو هزاردونم از ام طوبی ، سور باهر ، بیت ساحور ، بیت لحم بیت صفافا و بیت جالا به پایان رسید.
1ـ هر دونم معادل 963 متر است.
ممانعت از توسعه مناطق فلسطینی نشین شهرداری قدس با صدور دستورالعملهای تبعیض آمیز ، سعی در جلوگیری از خانه سازی و توسعه نقاط فلسطینی دارد.
از زمان پایان جنگ ژوئن ، خانه سازی فلسطینی ها به تصویب مقامات اسراییلی منوط شده و شهرداری قدس در اکثر موارد از این کار ممانعت کرده است.
با وجود رشد جمعیتی یهودیان قدس شرقی به حدود دویست هزار نفر ، تنها اجازه ساخت 3000 واحد مسکونی به فلسطینی ها داده شده است.
این امر امروزه به بحران مسکن برای فلسطینی ها منجر شده است.
امروزه برای سکونت فلسطینیان ساکن قدس ، حدود 000/26 واحد مسکونی مورد نیاز خواهد بود.
ساخت و ساز برای فلسطینی ها هم به طور افقی و هم بطور عمودی کاملا محدود شده است.
در حالی که فلسطینی ها اجازه حداکثر ساخت دو طبقه را دارند یهودیان مجاز به ساختن خانه های هشت طبقه اند.
شهرداری قدس برای صدور پروانه ساخت از فلسطینیان 000/15 الی 000/20 دلار می خواهد در حالی که به خانه سازی یهودیان وامهای ارزان تعلق می گیرد.
آنها همچنین از 5 سال معافیت مالیاتی برخوردار می شوند.
در یک سند شهرداری در مورد فعالیتهای ساختمان سازی در قدس در 1978 نوشته شده است : هر ناحیه ای از شهر که تحت سکونت یهودیان نباشد خطری برای جدایی از اسراییل و انتقال به مناطق کنترل اعراب است .
از این رو اصل فعالیتهای اداری مربوط به منطقه تحت صلاحیت شهرداری ، در عمل به ساختمان سازی در همه قسمتهای ناحیه و با شروع از دورترین بخشهای ناحیه تبدیل شده است.
فیصل الحسینی مسؤول امور قدس در تشکیلات خود گردان برا ی محاصره قدس از سوی اسراییل 3 هدف عمده را ذکر می کند : 1ـ از بین بردن هویت تثبیت شده فلسطینیها و حضور و فعالیت آنها در قدس.
2ـ محدود کردن شهر از ارتباط با محیط فلسطینی به وسیله جدا کردن آن از فلسطینیانی که در اطراف شهر زندگی می کنند 3ـ ایجاد تصویر ذهنی برای جهانیان که قدس را بدون فلسطینی ها تصور کنند.
از سال 1981 حدود 83% سرمایه گذاری حکومت اسراییل در سرزمینهای اشغالی به خانه سازی در قدس و اطراف آن و تل آویو اختصاص یافته است .
در طول این این سالها دولت اسراییل خانه های یارانه ای و ارزان قیمت برای بیش از 000/70 خانوار یهودی فراهم کرده است.
با فروپاشی شوروی و روانه شدن سیل مهاجران یهودی به اسراییل و آغازروند سازش ، دولت اسکان یهودیان در قدس را در اولویت قرار داد و طرحهایی از جمله طرح 5 ساله ( تثبیت موقعیت یهودیان در قدس بزرگ و فراهم ساختن زمینه پایتخت شدن ) که احداث 26 شهرک و 000/4 واحد مسکونی را در 3345 هکتار و زمین اشغالی در برداشت ، به اجراگذارد.
همچنین دولت در 14 اکتبر 1990 دستور داد تا 000/2 دستور داد تا 000/5 خانه در قدس ، ظرف یک سال (به جای 000/2 پیش بینی شده ) ساخته شود.
در حالی که فلسطینیی ها اجازه حداکثر ساخت دو طبقه را دارند یهودیان مجاز به ساختن خانه های هشت طبقه اند.
شهرداری قدس برای صدور پروانه ساخت از فلسطینیان 000/15 الی 000/20 دلار می خواهد در حالی که به خانه سازی یهودیان وامهای ارزان تعلق می گیرد.
آنها همچنین از 5 سال معافیت مالیاتی برخوردار می شوند.