آشنایی با شخصیتهای یهودی(۱)

آبرامو ویتس ، ]یهودا [ مایر:
خاخام آبرامو ویتس در سال 1913 در لهستان متولد شد . در سال 1935 به فلسطین مهاجرت کرد و در سال 1971 از طریق حزب \" آگودات اسرائیل \" نماینده کنست ( مجلس ) شد . تا سال 1969 معاون شهرداری تل آویو و رئیس اداره خدمات اجتماعی آن بود . هم چنین دبیر کلی حزب \" آگودات اسرائیل \" را به عهده داشت . دارای مقاله هایی در زمینه های دینی و سیاسی است . مهم ترین مقامی را که احراز نمود مسولیت نایب رئیسی کنست پس از به قدرت رسیدن حزب لیکود بود که تا اوایل دهه هشتاد ادامه داشت .


آران ، زالمان :
سیاستمدار اسرائیلی که اسم حقیقی وی \" زالمان آهارونو ویتس \" و متولد 1899 در روسیه می باشد . وی از فعالین جنبش صهیونیستی روسیه در دهه 20 بود . در سال 1926 به فلسطین مهاجرت کرد و بلا فاصله به سازمان \" هیستادروث \" و حزب \" احدوت ها عفو داه \" پیوست . در اوایل دهه 30 عضو دبیر خانه شورای کارگران تل آویو و سپس دبیر آن شورا شد . وی در دهه های 30 و 40 به بعد در سازمان هیستادروث مسولیت های محوری به عهده گرفت و از جمله مسول امور مالی و عضو کمیته اجرایی و رئیس اداره اطلاعات سازمان شد . مدرسه ] تربیت [ کادرهای هیستادروث را تاسیس کرد و اولین مدیر آن بود .
پس از تشکیل حکومت اسرائیل ، به دبیر کلی حزب \" ما پای \" انتخاب گردید و در سال 1949 عضو کنست شد که تا سال 1969 یعنی یک سال قبل از فوتش عضویت داشت . در خلال مجلس اول ( 1949-1951) ریاست کمیته امور خارجی و دفاع را به عهده داشت . در سال 1954 به عنوان وزیر مشاور به هیات دولت پیوست و در سال 1955و پس از انتخاب مجلس سوم ، به عنوان وزیر فرهنگ و آموزش تعیین شد و سال ها دراین منصب فعالیت داشت (1955-1960 و 1963-1969) . وی در انجام بسیاری از اصلاحات آموزش و پرورش مانند تعدیل نمودار سازمانی مدارس و استفاده از روش های آموزش آمریکایی در مدارس متوسطه و دانشگاه نقشی اساسی ایفا کرد .
آران از جمله بارزترین رهبران حزب ماپای در کنار افرادی نظیر \" گلدا مایر \" و \" بنحاس سابیر \" به شمار می رود . این سه تن سالیان دراز قدرت مرکزی حزب را تشکیل می دادند . او علاوه بر فعالیت های سیاسی ، شاعر و سخنران بارزی نیز بود . آران چند ماه قبل از فوتش در سال 1969 فعالیت های اجتماعی را کنار گذاشت .

آرنز ، موشه :
یکی از رهبران بارز حزب \" حیروت \" است . در 27 دسامبر 1925 در \" کوناس \" ( لیتوانی ) متولد شد و در آغاز جوانی به جنبش \" بیتار \" ( جنبش جوانان محرک ) پیوست . سپس به استکهلم و بعدا نیویورک مهاجرت کرد تا فعالیت های خویش را در جنبش بیتار ادامه دهد . در سال 1940 با ژابوتنسکی ملاقات کرد. از موسسه فنی ماساچوست ] درأمریکا [ فوق لیسانس مهندسی پرواز دریافت کرد و سپس از موسسه فنی کالیفرنیا مدرک دیگری گرفت . وی به استخدام ارتش آمریکا در آمد و در خلال جنگ جهانی دوم در یگان مهندسی ارتش خدمت کرد .
در سال 1949 به فلسطین اشغالی مهاجرت کرد و به تحصیل خود دررشته ی مهندسی پرواز ادامه داد . سپس برای ادامه تحصیلات به آمریکا بازگشت و به مقام استادی علوم پرواز دست یافت . در موسسه \" تخنیون \" به تدریس پرداخت ، سپس مسولیت های بسیاری را در سازمان توسعه صنعت هوایی اسرائیل به عهده گرفت ، و مدیر فنی کارخانه های سازنده هواپیماهای اسرائیلی در \" لد \" شد . وی رئیس گروه تجهیز و پیشرفت هواپیماهای شناسایی بود و به پاداش تلاش هایش در این راه ، جایزه \" امنیت اسرائیل \" را تصاحب کرد . وی عضو سازمان پرواز و فضانوردی آمریکا است . از فعالین حزب \" حیروت \" در تل آویو بود و از طریق فهرست حزب لیکود در انتخابات سال 1973 وارد مجلس شد و در سال 1977 مجددا انتخاب گردید و رئیس کمیته امنیت و امور خارجه شد . وی تا سال 1983 سفیر اسرائیل در آمریکا بود . یعنی تا زمانی که مسولیت وزارت دفاع را پس از بر کناری آریل شارون به دلیل نقشی که وی در کشتارهای \" صبرا و شتیلا \" داشت ، به عهده گرفت . در سال های 1984 و 1988 مجددا به نمایندگی مجلس انتخاب گردید و در دولت اسحاق شامیر وزیر مشاور و سپس وزیر خارجه شد . در دوره سیزدهم مجلس در سال 1992 مجددا انتخاب شد ولی استعفاء داد و به دلیل شکست حزب لیکود در کنترل قدرت ، از فعالیت های سیاسی کناره گیری کرد .
علیرغم این که وی از شاخص ترین نامزدهای رهبری حزب لیکود به جای رهبر سابق آن اسحاق شامیر بود ولی به وی به عنوان یکی از \" بازهای \" حزب حیروت نگریسته می شود . او موافق توافقنامه کمپ دیوید منعقده بین مصر و اسرائیل نبوده و مخالف عقب نشینی نیروهای اسرائیلی از صحرای سینا و لبنان می باشد . تالیفات بسیاری در زمینه مکانیک پرواز و فشار هواپیماهای جت دارد .


آلون ، ایگال :
سیاستمدار و نظامی ] سر لشکر [ اسرائیلی متولد 1918 در کفر تابور ( مهاجر نشینی در الجلیل پایین ) در خانواده ای کشاورز متولد شد . وی در مدرسه کشاورزی \" کادوری \" تحصیل کرد و از موسسین شهرک یهودی نشین ( کیبوتس ) \" گینوسار \" در ساحل دریاچه طبریه می باشد . وی در تاسیس \" پالماخ \" در سال 1941 مشارکت داشت و در سال 1945 رهبر این سازمان شد . آلون از شاخص ترین رهبران نظامی اسرائیل در جنگ 1948 به عنوان فرمانده تیپ \" یفتاح \" به شمار می رود . وی در سن سی سالگی فرمانده جبهه جنوبی شد ولی در پایان سال 1949 از ارتش کناره گیری کرد . این ، به دلیل تصمیمی بود که دیوید بن گوریون نخست وزیر اسرائیل نسبت به کنار گذاشتن رهبران حزب \" ماپام \" از مناصب عالی ارتش اتخاذ کرد . سپس در دانشگاه کمبریج ادامه تحصیل داد و فعالیت های سیاسی خود را در حزب \" احدوت ها عفو داه \" آغاز کرد . در سال 1955 به عنوان نماینده کنست انتخاب گردید و در سال 1960 در دولت \" بن گوریون \" وزیر کار شد . پس از ادغام حزب ماپای ( کارگر ) با حزب \" احدوت ها عفو داه \" در سال 1965 ، وی مشاور ارشد نظامی \" لوی اشکول \" نخست وزیر اسرائیل شد . ولی در سال 1967 در اعتراض به انتصاب \" موشه دایان \" به وزارت دفاع از مسولیت خود استعفا داد . موشه دایان سال ها از بارزترین رقیبان آلون به شمار می رفت ، و این دو دارای روابط خوبی با یکدیگر نبودند . آلون در سال 1968 معاون نخست وزیر و وزیر مهاجرت و جذب نیرو شد ، و در سال 1969 به وزارت فرهنگ و آموزش منصوب گردید . پس از جنگ اکتبر 1973 – که اسرائیلی ها به آن جنگ یوم کیپور ( روز آمرزش ) می گویند – در دولت \" اسحاق رابین \" وزیر امور خارجه شد . وی در سال 1980 زمانی که در اوج رقابت با شیمون پرز برای بدست گیری رهبری حزب کارگر بود ، در گذشت .
آلون از جمله یهودیان متولد فلسطین به شمار می رود که معتقدند یهودیانی که از خارج به فلسطین آمده اند فرصت های سیاسی را از آنها گرفته اند . شاید شاخص ترین اثر سیاسی به جا مانده وی \" طرح آلون \" است که در سال 1967 مطرح شد . طرح یاد شده چگونگی مسئله بر خورد با مسئله اراضی اشغالی در جنگ ] ژوئن [ 1967 را که خط مشی اصلی و دیدگاه حزب کارگر را در حل مسئله اعراب و اسرائیل تشکیل داده و به عنوان \" تورات حزب \" در این امر محسوب می شود ، مورد بررسی قرار می دهد .


آلونی ] آدلر [ ، خانم شولامیت :
نماینده و وزیر چپگرای اسرائیلی ، متولد سال 1929 در \" تل آویو \" . از دانشسرای عالی و دانشکده حقوق دانشگاه عبری ] بیت المقدس [ فارغ التحصیل گردید . فعالیت کاری خویش را در رادیو اسرائیل از تهیه و تنظیم برنامه های رادیویی که به بررسی مسائل حقوقی ، عدالت اجتماعی و حقوق مدنی می پرداخت ، شروع کرد . وی در سال 1959 به حزب چپگرای \" ماپای \" پیوست و در سال 1965 به عنوان نماینده مجلس انتخاب شد . به دلیل ایجاد تنش در روابطش با ] خانم [ \" گلدا مایر \" – که از شاخص ترین رهبران حزب ماپای بود – اسمش در فهرست نامزدهای مورد نظر حزب برای انتخابات سال 1969 مجلس قرار نگرفت و نیز در سال 1973 به وی اجازه شرکت در انتخابات عمومی سال 1973 از طریق فهرست حزب کارگر داده نشد . لذا حزب مذکور را ترک کرد و خود حزب مستقلی به نام \" جنبش حقوق مدنی \" تاسیس کرد . وی توانست از طریق فهرست نامزدهای حزب جدیدش به همراه دو نماینده دیگر وارد مجلس شود . در ژوئن 1974 در دولت اول اسحاق رابین به عنوان وزیر مشاور شرکت کرد اما در نوامبر همان سال از هیات دولت استعفاء داد . سپس علیرغم ابراز مخالفت اعضای شورای حزب \" جنبش حقوقی مدنی \" ، در حکومت \" احزاب ملی – مذهبی \" به عنوان یک جناح تندرو مشارکت کرد . حزب \" جنبش حقوق مدنی \" در انتخابات سال 1977 فقط به یک کرسی برای شولامیت آلونی دست یافت و تا سال 1984 تنها نماینده حزب مذکور در مجلس بود . ولی در انتخابات اخیر ] 1992 [ پیروز شد . وی مبارزه ی انتخاباتی خویش را با فهرست جناح چپ \" میرتس \" که عضو جنبش حقوق مدنی می باشد به همراه دیگر نیروهای چپ کم اهمیت شروع کرد و توانست با هشت نماینده دیگر به مجلس راه یابد . این امر منجر به ائتلاف با حزب کارگر به رهبری \" رابین \" در تشکیل دولت گردید . آلونی از جمله شاخص ترین خطیبان و نیز سخنگویان جناح لیبرال و طرفدار صلح که عضو آنست ، به شمار می آید . علیرغم مشارکتش در دولت ، تصویر خشن او ناشی از اینست که وی یکی از بارزترین رهبران معارض در دهه های اخیر تاریخ اسرائیل است . وی رئیس حزب \" میرتس \" ، نماینده مجلس ، و وزیر ارتباطات از سال 1992 به بعد می باشد .
] مسولیت اخیر را تا پایان دوران حکومت حزب کارگر در سال 1996 به عهده داشت . آثار منتشر شده ی وی عبارتند از : شهروند و کشورش ، حقوق کودکان در اسرائیل ، آرایش و انتظام ، زنان به مثابه انسان . هم چنین وی نویسنده دائمی روزنامه \" یدیوت آهارونوت \" می باشد [ .


آونری ، یوری :
در سال 1923 در آلمان متولد شد و در سال 1933 به فلسطین مهاجرت کرد . بعداً به گروه تروریستی \" ایرگون \" پیوست و در جنگ سال 1948شرکت کرد . در سال 1947 کتاب \" جنگ و صلح در منطقه سامی \" را منتشر کرد و خواستار ایجاد \" اتحاد فدرال سامی \" در خاورمیانه شد . مجله \" هاعولام هازیه \" را در سال 1950 تاسیس کرد . گروه \" اقدام سامی \" را که گروهی سیاسی است در سال 1956 و نیز \" جنبش نیروهای جدید \" را در سال 1965 پایه گذاری کرد و نماینده آن در مجلس شد . در سال 1966 مجله \" هذا العالم \" را به عربی منتشر کرد . پس از جنگ ] جنوب [ لبنان در سال 1982 ، خط مشی \" جناح کبوتران \" ( حمائمیه ) را اتخاذ کرد و خواستار انجام گفتگو برای حل مسائل فیمابین بویژه با فلسطینی ها ، و به طور عام با عرب ها شد . وی از بارزترین روزنامه نگاران و نویسندگان سیاسی اسرائیل است .
] وی در سال 1949 به هیات تحریریه روزنامه معتبر اسرائیلی \" ها آرتص \" پیوست . آثار وی عبارتند از : تلاش و کوشش ما ، جنگ یا صلح در منطقه سامی ، جنگ تمام عیار ، در مناطق فلسطینی ها ، روی دیگر سکه ، سواستیکا ، اسرائیل بدون صهیونیستها ( به زبان انگلیسی ) ، دوست من ، دشمن ( به زبا ن انگلیسی ) . [


آویگور ، شائول :
از شاخص ترین رهبران جنبش کارگران در اسرائیل و از پایه گذاران گروه \" هاگانا \" و نظام سیاسی و امنیتی اسرائیل است . اسم حقیقی وی \" شائول میروف \" است . در سال 1899 در روسیه متولد شد و در سال 1912 به فلسطین مهاجرت کرد . وی از اولین فارغ التحصیلان دوره متوسطه دبیرستان \" هرتسل \" در تل آویو است . در جنگ جهانی اول به ارتش عثمانی پیوست . از ابتدای تاسیس حزب \" احدوت ها عفوداه \" در سال 1919 به عضویت آن در آمد و در سال 1922 از جمله رهبران حزب شد و مسولیت اطلاعات و مسلح کردن اعضاء حزب را به عهده گرفت . از زمان تاسیس سازمان مهاجرت غیر قانونی \" موسادلی الیاه بیث \" در سال 1939 رهبری آن را به عهده گرفت . ضمنا وی از همان بدو تشکیل حزب کارگر ( ماپای ) ، در کادر رهبری آن قرار گرفت . در جنگ سال 1948 در وارد کردن تسلیحات از اروپا و آمریکا نقشی اساسی ایفا کرد . در اولین دولتی که توسط بن گوریون تشکیل شد ، به عنوان معاون وزیر دفاع ( بن گوریون ) منصوب شد .
آویگور از پایه گذاران صنایع نظامی اسرائیل به شمار می رود ، و سالیان دراز مسول مهاجرت یهودیان اروپای شرقی به سرزمین فلسطین و برقراری ارتباط با یهودیان اتحاد جماهیر شوروی بود . آویگور در تالیف کتاب تاریخ گروه هاگانا مشارکت ورزید و در سال 1973 به جایزه دولتی اسرائیل دست یافت . وی تا زمان مرگش در سال 1978 به فعالیت های سیاسی و امنیتی خود ادامه داد .


ابان ، آبا :
دیپلمات و سیاستمدار اسرائیلی ، در سال 1915 در آفریقای جنوبی متولد شد و در انگلیس بزرگ شد . در طول جنگ جهانی دوم در خدمت اداره اطلاعات انگلیس در قاهره و قدس بود . پس از جنگ به اداره سیاسی آژانس یهود پیوست ، و عضو هیات یهودی مامور مذاکره با گروه ویژه سازمان ملل پیرامون بررسی موضوع فلسطین بود . پس از پذیرش اسرائیل در سازمان ملل در سال 1949 ، به ریاست هیات نمایندگی اسرائیل در آن سازمان تعیین شد . در سال 1950 به سفارت اسرائیل در آمریکا منصوب شد ، و در این دو مقام که جزء مهم ترین مناصب دیپلماسی اسرائیل به شمار می رود ، تا سال 1959 خدمت کرد . از جمله ویژگی های آبا ابان دفاع ] سرسختانه ی [ وی از سیاست های اسرائیل حتی سیاست هایی که بعضاً با آنها مخالف بود ، می باشد . مانند دفاع وی از تجاوزهای اسرائیل در نوار غزه که در سال 1955 در سازمان ملل متحد به انجام رساند . این در حالی بود که وی قبلا طی نامه ای به بن گوریون ، به سیاست اسرائیل در این رابطه اعتراض کرده بود .
پس از بازگشت به اسرائیل در سال 1959 ، به حزب ماپای پیوست و وارد فعالیت های سیاسی شد . چنانچه در مجلس پنجم به نمایندگی انتخاب گردید و سپس به عنوان وزیر مشاور منصوب شد . پس از استعفای زالمان آران در تابستان سال 1960 ، وزیر آموزش و فرهنگ شد و برای مدت سه سال در این مقام باقی بود . در سال 1963 در دولت \" لوی اشکول \" معاون نخست وزیر شد . وی در خلال سالهای 1966 و 1974 در دولت های لوی اشکول و گلدا مایر وزیرخارجه بود . مواضع وی نسبت به مواضع اشکول و سپس مایر – معتدل بود . چنانچه این امر منجر به اختلاف نظر فیمابین گردید و از جمله باعث شد تا اسحاق رابین که در آن زمان سفیر اسرائیل در واشنگتن بود بدون اطلاع و هماهنگی وی ، با اشکول و سپس مایر ارتباط مستقیم برقرار کند . هنگامی که رابین دولت اول خویش را در سال 1974 تشکیل داد از عضویت در هیات دولت کنار گذاشته شد . او در خلال سال های 1984و 1988 رئیس کمیته امور خارجی و دفاع مجلس بود . ولی علیرغم این امر ، اسم وی در فهرست نامزدهای حزب کارگر برای انتخابات سال 1988 مجلس وارد نشد ، و این باعث خشم یهودیان داخل و خارج اسرائیل گردید .
آثار وی عبارتند از : جنبش جدید ادبی در مصر ، گردنه ی عدالت ، مسائل اجتماعی و فرهنگی خاورمیانه ، بدعت توین بی ، صدای اسرائیل ، موج ناسیونالیسم ، حییم وایزمن : مجموعه ی زندگینامه ها ، واقعیت و مشاهده در خاورمیانه ( مسائل خارجی ) ، مردم من ، اسرائیل در جهان ، کشور من ، اتوبیوگرافی ، دیپلماسی نوین ، میراث ، تمدن ، و یهودیان ، گواه شخصی و ... [


ابو حصیره ، آهارون :
در سال 1938 در مغرب ( مراکش ) متولد شد و در سال 1949 با خانواده اش به فلسطین اشغالی مهاجرت کرد و در شهر \" رمله \" اقامت گزید . پس از گذراندن دوره ابتدایی ، به مدارس دینی رفت و پس از آن به دانشسرای معلمین در قدس ، و بعداً به دانشگاه \" بارایلان \" در تل آویو رفت و دانشنامه خود را در تاریخ و ادبیات عبری دریافت کرد . فعالیت سیاسی اش را از طریق حزب \" مفدال \" آغاز کرد و در سال 1971 به ریاست شهرداری رمله انتخاب شد . برای اولین بار در سال 1973 با فهرست نامزدی حزب مفدال به نمایندگی مجلس انتخاب شد . در اولین دولت \" مناخیم بگین \" وزیر ادیان شد ( 20 ژوئن 1977 – 5 اوت 1981 ) . در سال 1981 از حزب مفدال جدا شد و جنبش \" تامی \" ( سنت های اسرائیل ) را تاسیس کرد . وی گفت این جنبش را به ویژه به منظور دفاع از منافع یهودیان شمال آفریقا ، و نیز منافع یهودیان شرقی به طور عام پایه گذاری کرده است . ابو حصیره و جنبش تامی هنگامی که پشتیبانی خود را از حکومت قطع کرده و منجر به استعفای دولت گردید ، در واقع نقشی اساسی در بر کناری دولت اسحاق شامیر ایفا کردند . وی در سال 1983 وارد مجلس دهم شد . از آنجا که حزب لیکود از ابوحصیره در جریان محاکمه اش به اتهام اختلاس و حیف و میل اموال عمومی حمایت نکرد ، بنابراین منجر به استعفای وی از وزارت کار و رفاه اجتماعی در 30 آوریل 1982 شد . پس از آن ، برای شرکت در انتخابات بعدی مجلس نیز اعلام نامزدی نکرد . در نهایت ، ابوحصیره به جرم \" اختلاس و کلاهبرداری \" در دادگاه مرکزی تل آویو به 51 ماه حبس تعلیقی و پرداخت جریمه نقدی محکوم گردید .


ادری ، رافائل :
یکی از سیاستمداران حزب کارگر ، وی در 10 سپتامبر 1937 در دارالبیضاء ] مراکش [ متولد شد و در سال 1956 به فلسطین اشغالی مهاجرت کرد . از مدرسه ی مدیریت امور اداری و اقتصاد در قدس فارغ التحصیل شد . در مسولیت مدیر کلی \" شیکون عوودیم \" در هیستادروث انجام وظیفه کرد . عضو کمیته اقتصاد در مجلس دهم ( 1981 ) ، و در دولت اسحاق شامیر وزیر مشاور بود ( 1988 – 1992 ) . در مجلس یازدهم ( 1984 ) ، مجلس دوازدهم (1988 ) و مجلس سیزدهم ( 1992 ) نماینده کنست بود .


ارلیخ ، سیمحا :
صنعتکار و سیاستمدار اسرائیلی ، متولد سال 1915 در لهستان . در سال 1938 به فلسطین مهاجرت کرد و در دهه پنجاه در شعبه ی تل آویو حزب صهیونیسم مشترک مشغول فعالیت شد . در سال 1955 به نمایندگی شورای شهر تل آویو انتخاب شد و در دهه 60 معاون شهرداری شهر \" مردخای تامیر \" شد . در سال 1969 برای اولین بار به نمایندگی مجلس انتخاب شد . پس از در گذشت \" یوسف سابیر \" و باز نشستگی دکتر \" ایلیمیلتس ریملات \" به رهبری حزب لیبرال منصوب گردید . بعد از پیروزی جناح لیکود در انتخابات سال 1977 ، وزیر دارایی شد و برنامه هایی در خصوص آزاد سازی اقتصاد اسرائیل به مرحله اجرا گذاشت و راه را برای انجام خرید و فروش آزادانه کالاها – که آن را \" قیام اقتصادی \" خطاب می کردند – گشودند . برنامه های یاد شده منجر به توسعه سریع صادرات گردید و پیرو آن ، تورم در سال 1977 به میزان 25 درصد و در سال های 1979 به میزان صد در صد افزایش یافت . این مسئله منجر به استعفای وی در سال 1980 شد ، ولی بعدا به سمت معاونت نخست وزیر منصوب شد ، و پس از انتخابات سال 1981 وزیر کشاورزی شد . ارلیخ که در سال 1983 در گذشت ، اولین رهبر حزب لیبرال است که رهبری مناخیم بگین را علیرغم وجود اختلاف نظر با وی در بسیاری از موارد پذیرفت و نسبت به او ابراز مخالفت نکرد .

اریدور ، یورام :
نام خانوادگی اصلی وی \" لیبرمان \" و متولد 1933 در تل آویو در خانواده ای فعال مذهبی میباشد . در دانشگاه عبری ، به تحصیل در رشته حقوق و اقتصاد پرداخت و در دهه 60 در جنبش جوانان حیروت مشغول فعالیت شد . در سال 1969 به نمایندگی مجلس انتخاب شد که تا سال 1988 همچنان ادامه داشت . عضو فعال ریاست مشترک شعبه \" تشیلیت لاوان \" ( سازمان جوانان هیستادروث ) سازمان هیستادروث بود . بعداً دیوید لوی ، وزیر خارجه نیز عضو این ریاست مشترک گردید . پس از پیروزی حزب لیکود در انتخابات سال 1977 ، در دفتر نخست وزیری معاون وزیر شد و مسولیت چند وزارتخانه را که ماهها بدون وزیر بودند به عهده گرفت . در سال 1978 نامزد حزب لیکود برای احراز مسولیت امور مالی آژانس یهود شد ولی انتخاب نگردید . در سال 1981 وزیر ارتباطات و سپس وزیر دارایی شد . در زمان تصدی وزارت دارایی عنوان برنامه و طرح اقتصادی خود را \" اقتصاد صحیح \" اعلام کرد . برنامه مذکور ، اسا ساً بر محور کاهش مالیات ها و قیمت ها با هدف کاهش تورم بود . این برنامه از مهم ترین دلایل پیروزی حزب لیکود در انتخابات دوره دهم مجلس در تابستان 1981 بود . وی تلاش کرد این طرح را پس از انتخابات به مرحله اجرا بگذارد . تحلیل گران ] اقتصادی اسرائیل [ اجرای این برنامه را عامل اصلی ایجاد هرج و مرج در اقتصاد اسرائیل دانسته اند . چنانچه در اکتبر 1983 ، رکود قابل توجهی در سازمان بورس اسرائیل به وقوع پیوست که منجر به ایجاد خسارت یک میلیارد دلاری شد . همین امر باعث شد استعفای وی شد و در نهایت اقتصاد شکست خورده ای را از خود به جا گذاشت که حاصل آن یک تورم 500 در صدی و بدون وجود پشتوانه ارزی لازم بود . این ناکامی ، باعث کناره گیری وی از صحنه سیاست گردید و لذا خود را نامزد حزب حیروت در انتخابات سال 1988 اعلام نکرد . ولی دیویدلوی ، وزیر امور خارجه بنا به مقتضیات سیاسی ، در سال 1990 او را به عنوان سفیر اسرائیل در سازمان ملل منصوب کرد .


اشترن ، افرائیم :
موسس سازمان نظامی زیر زمینی ] و تروریستی [ \" لوهامی حیروت اسرائیل \" ، متولد سال 1907 در لهستان ، در سال 1925 به فلسطین مهاجرت کرد و در دانشگاه عبری بیت المقدس به تحصیل فلسفه پرداخت . بعداً به سازمان نظامی هاگانا پیوست و در جریان رخدادها و حوادث سال 1929 یعنی زمانی که اعراب بر علیه یهودیان مهاجر و اسکان یافته در فلسطین و حکومت وابسته به انگلیس در ] دوران قیمومت [ دست به انتقام جویی زدند ، معروف شد . در سال 1931 سازمان هاگانا را ترک کرد و در تاسیس گروه ] تروریستی [ \" ایرگون \" شرکت کرد ، یعنی همان گروهی که مسول بسیاری از جنایت های علیه اعراب می باشد . پس از سال 1937 که اکثریت اعضاء ایرگون به هاگانا پیوستند در تاسیس سازمان جدید \" ایرگون لیومی \" مشارکت کرد و از جمله بارزترین رهبران آن سازمان شد . اشترن دارای افکار بسیار افراطی بود . چنانچه خواستار جنگ تمام عیار و آشکار علیه قیومت و سر پرستی انگلیس شد ، تا بدان حد که حتی ژابوتنسکی نظرات افراطی وی را رد کرد . در سال 1938 در ماموریتی به منظور جلب موافقت حکومت لهستان در مورد صدور مجوز خروج چهل هزار نفر یهودی برای مهاجرت به فلسطین به آن کشور سفر کرد . هدف وی این بود که با حضور این تعداد رزمنده یهودی ] در سرزمین فلسطین [ به نحوه گسترده ای علیه ] حکومت قیومت [ انگلیس قیام کرده و هر چه سریع تر ] زمینه تشکیل [ کشور اسرائیل را فراهم نماید . وی در روزنامه های لهستان فعالیت داشت و با تصمیم سازمان جهانی صهیونیسم مبنی بر توقف عملیات علیه ارتش انگلیس در هنگام جنگ جهانی دوم ابراز مخالفت کرد . در سال 1940 به فلسطین بازگشت و سازمان \"لیهی \" را تاسیس نمود که انگلیس را خطرناک ترین دشمن مردم یهود به شمار می آورد . گفته می شود وی به منظور انجام عملیاتی علیه انگلیسی ها تماس هایی با نازی ها در آنکارا برقرار کرد ولی در رسیدن به توافق با آنها ناکام ماند . ارتش انگلستان در فوریه 1942 وی را دستگیر کرد و فوراً اعدام شد .


اشکول ، لوی :
اسم حقیقی وی \" لوی شکولنک \" و متولد سال 1895 در اوکراین می باشد . در سال 1914 به فلسطین مهاجرت کرد و به عنوان کشاورز مشغول کار شد . در سال 1918 علیرغم مخالفت گروه \" هاپوایل هاتزایر \" ] کارگران جوان [ - که وی عضو آن بود - داوطلبانه به سپاه ویژه یهودیان در ارتش انگلیس پیوست . وی یکی از موسسین شهرک یهودی نشین \" دیجانیا \" در سال 1920 به شمار می رود که تا سال 1969 – یعنی تا زمان مرگش – عضو آن بود . وی یکی از شاخص ترین پایه گذاران نهادهای اقتصادی سازمان هیستادروث در دهه 20 از جمله : \" نیر \" ، \" مرکز کشاورزی \" و \" شرکت اسکان هیستادروث \" به شمار می رود . در خلال سالهای 1937 تا 1946 مدیریت \" شرکت آب هیستادروث \" را که بعداً به شرکت \" ویکوروت \" تبدیل شد ، به عهده گرفت . در اواخر دهه 30 و اوایل دهه 40 عضو رهبری گروه هاگانا بود . وی همچنین در دهه 40 دبیر شورای کارگران تل آویو بود . در طول جنگ سال 1948 ] جنگ اول اعراب و اسرائیل [ معاونت بن گوریون در وزارت دفاع و مسولیت تدارکات جنگ و اداره هزینه های آن را به عهده داشت . اشکول در سال 1948 به عنوان عضو هیات اجرایی آژانس یهود انتخاب شد و ریاست قسمت شهرکهای یهودی نشین آن سازمان را تا سال 1963 هم چنان به عهده داشت . وی از بارزترین طراحان شهرکهای اصلی یهودی نشین در فلسطین اشغالی محسوب می شود . هم چنین وی مسئول ایجاد صدها شهرک کشاورزی به ویژه به شکل تعاونی آن ( موشاو ) بود . سال های زیادی نیز مسئول مالی آژانس یهود بود . اشکول در اوایل دهه پنجاه از جمله رهبران حزب ماپای بود و در سال 1951 به نمایندگی مجلس انتخاب شد که تا زمان مرگش در سال 1969 ادامه یافت . در خلال سال های 1951 و 1952 وزیر کشاورزی وتوسعه بود و در اواخر سال 1952 به جای \" الیعازرکاپلان \" به وزارت دارایی رسید که تا سال 1963 دوام یافت . وی یکی از مسولین پژوهش در زمینه رشد سریع اقتصادی آن سال ها در اسرائیل به شمار میرود . از آنجا که به عنوان بازوی راست بن گوریون محسوب می شد ، لذا موضع وی مورد حمایت بود . چنانچه در خلال بحرانی که مسبب آن \" رسوایی لافون \" بود ، نقش خود را در مجبور کردن \" لافون \" به استعفاء به خوبی ایفا کرد . ضمنا در تشکیل دولت جانشین لافون به ریاست بن گوریون در آن زمان و بعد از انتخابات سال 1961 نیز موثر بود . ولی پس از اینکه بحران و اختلاف بین بن گوریون و رهبران حزب ماپای به سبب رسوایی لافون عمیق تر شد ، بعضاً از بن گوریون کناره گرفت . پس از استعفای بن گوریون در سال 1963 ، اشکول جانشین طبیعی وی به عنوان نخست وزیر و وزیر دفاع شد . در طول سال های اول حکومتش بسیاری از اصلاحات اقتصادی به ویژه در راستای آزاد سازی اقتصادی یعنی خارج ساختن آن از کنترل دولت مرکزی و سازمان هیستادروث به مرحله اجرا گذاشته شد و به بخش خصوصی و سرمایه داری انتقال یافت . اشکول از جمله کسانی بود که در جهت رفع بسیاری از موانع و مشکلات فلسطینی ها تلاش کرد . فلسطینی هایی که پس از تاسیس حکومت اسرائیل هم چنان در سرزمین خویش باقی ماندند . وی پیگیری مسائل آنها را بر خلاف سابق که تابع دفتر نخست وزیری بود ، مستقیماً به یک اداره مستقل واگذار کرد . در طول حکومت وی روابط نظامی بین اسرائیل و آمریکا گسترش یافت و در نهایت منجر به توسعه و افزایش قابل توجه قدرت نظامی و امنیتی ارتش اسرائیل – به ویژه پس از امضاء تعداد زیادی قراردادهای خرید سلاح از واشنگتن – گردید . اشکول در تصمیم حکومت مبنی بر انتقال بقایای جسد رهبر افراطی صهیونیسم به نام \" زیو ژابوتنسکی \" از لهستان ] به اسرائیل [ ، نقشی اساسی داشت . و این امر به نوبه خود باعث کاهش شدت تیرگی رابطه گروه های مخالف با دولت گردید . هر چند بن گوریون حملاتی را در راستای سقوط دولت اشکول انجام داد و نیز در انتخابات سال 1965 از طریق حزب مستقلی علیه وی شرکت کرد ، ولی در نهایت حزب ماپای توانست به رهبری اشکول پیروز شده و ریاست دولت را به عهده گیرد . در آغاز جنگ ژوئن سال 1967 و در ماه مه همان سال به دلیل گسترش بحران سیاسی میان گروه های مخالف و نیز فضای جنگی کشور ، مجبور به تشکیل حکومت ائتلافی شد و از وزارت دفاع استعفاء داد و \" موشه دایان \" ( در آن زمان عضو حزب رافی بود که رهبری آن را بن گوریون به عهده داشت ) را به مسولیت اخیر گماشت . سپس ، حزب \" گاحال \" که رهبری آن را مناخیم بگین به عهده داشت وارد ائتلاف شد و برای اولین بار بگین به وزارت – منتها وزیر مشاور و بدون وزارتخانه – رسید . اشکول علیرغم احساس ناراحتی شدید از بحرانی که به او تحمیل شده بود ، تا زمان مرگش مسولیت نخست وزیری را ادامه داد و در این مقام باقی ماند . اشکول از شاخص ترین نخست وزیران تاریخ اسرائیل به شمار می رود و نام او همراه بسیاری از دست آوردهای سیاسی ، اقتصادی و نظامی ] اسرائیل [ است . ضمناً علیرغم اینکه جنگ سال 1967 در زمان حکومت وی به وقوع پیوست ولی از جمله رهبران میانه رو اسرائیل به شمار می آید .


اور ، اوری :
یکی از سیاستمداران حزب کارگر که در سال 1939 در \" کفر حییم \" متولد شد . متاهل و دارای سه فرزند می باشد . به واحد زرهی ارتش پیوست و سال ها در تیپ هفتم زرهی خدمت کرد . در جنگ سال 1967 به عنوان فرمانده واحد شناسایی ( اطلاعات – عملیات ) تیپ \" رفح \" شرکت داشت . در طول جنگ فرسایشی در جبهه مصر فرماندهی گردان زرهی را به عهده داشت . در خلال سال های 1970 تا 1972 ، فرمانده گروه افسران تانک شد . در خلال جنگ 1973 تیپ زرهی احتیاط را در جبهه جولان فرماندهی کرد . بعد از جنگ 1973 ، فرمانده تیپ هفتم زرهی شد . در حمله و هجوم ( گسترده و اول ) اسرائیل به جنوب لبنان در سال 1978 مشارکت داشت . سپس در سال 1979 ، رئیس ستاد فرماندهی منطقه مرکزی شد . پس از آن ، دوره ی ویژه ای را در آمریکا گذراند . پس از ارتقاء به درجه سر لشگری ، در سال 1981 فرمانده منطقه نظامی مرکزی شد ، و در سال 1983 به فرماندهی منطقه شمالی منصوب گردید . نامزد منصب ریاست ستاد ارتش بود و چون به این مقام گمارده نشد در سال 1986 از ارتش کناره گیری کرد . عضو حزب کارگر بود و در سال 1988 به نمایندگی مجلس انتخاب شد و در سال 1995 رئیس کمیته امنیت و امور خارجه مجلس شد .


اورون ، حییم :
یکی از سیاستمداران حزب \" میرتس \" که در سال 1943 در سانتیاگو ( شیلی ) متولد شد و در سال 1958 به فلسطین اشغالی مهاجرت کرد . در دبیرستان \" هرتسل \" در تل آویو تحصیل کرد و سپس تحصیلات خود را در رشته حقوق دانشگاه عبری بیت المقدس ادامه داد و دانشنامه کارشناسی دریافت کرد . در شغل وکالت حقوقی فعالیت کرد ، بعداً به عنوان رئیس اداره پذیرش حزب حیروت منصوب شد . در خلال سال های 1983 تا 1987 به عنوان رئیس اداره مهاجرت و پذیرش آژانس یهود انجام وظیفه کرد . بالاخره ، از ژوئن 1992 به بعد از سوی حزب \" میرتس \" نماینده مجلس شد .


اوری ، دیوید :
متولد 1934 در تل آویو . در سال 1952 به ارتش پیوست و در سال 1954 خلبان هواپیما شد ، و دوره ویژه هدف گیری و حمله هوایی را در سال 1956 د رانگلیس طی کرد . در جنگ سال 1956 ( جنگ کانال سوئز ) شرکت کرد و اولین گروه از هواپیماهای \" اورگان \" را رهبری کرد . از دانشکده فرماندهی و ستاد فارغ التحصیل شد و به فرماندهی اسکادران هواپیماهای \" مسر \" ( اشمیت ) تعیین شد . پس از گذراندن دوره آموزشی هواپیماهای \" میراژ \" درسال 1961 ، به فرماندهی اسکادران هواپیماهای میراژ برگزیده شد و بعدا در سال 1966 فرمانده دانشکده پرواز شد . در جنگ اکتبر 1973 به عنوان فرمانده اسکادران هواپیماهای میراژ شرکت کرد . در خلال جنگ فرسایشی در جبهه مصر ( در جنگ 1973 ) ، رئیس بخش عملیات نیروی هوایی بود . مهندسی پرواز را در موسسه \" تخنیون \" گذراند ( 1975 – 1977 ) . در خلال سال های 1977 تا 1982 با درجه سرلشکری فرمانده نیروی هوایی بود . رئیس شورای اداری صنایع هوایی اسرائیل دسامبر 1982 تا آوریل 1983 ، معاون ستاد و رئیس شورای اداری صنایع هوایی آوریل 1985 تا مارس 1986 ، و بالاخره مدیر کل وزارت دفاع از مارس 1986 به بعد .


ایالون ،آمی :
در سال 1945 در فلسطین متولد شد . در نیروهای آبی – خاکی ( مردان قورباغه ای ) خدمت کرد . در عملیات ( نظامی ) علیه مواضع مصر در جزیره \" خضراء \" در دریای سرخ در سال 1969 شرکت کرد . در طول جنگ اکتبر 1973 قایق های گشتی \" دبور \" در دریای سرخ را فرماندهی کرد . پس از ارتقاء به درجه ژنرالی به عنوان جانشین ژنرال \" میخارام \" به فرماندهی نیروی دریایی منصوب شد .


ایتان ، رافائل :
در سال 1929 در شهرک \" تل عوشیم \" متولد شد . در سال 1946 در گروه ( تروریستی ) \" پالماخ \" خدمت کرد و در جنگ سال 1948 در تیپ \" هارئیل \" جنگید و در درگیری \" قطمون \" مجروح شد . پس از پایان جنگ 1948 ارتش را ترک کرد ، سپس به گروه چتر بازان پیوست . مجدداً در سال 1954 از ارتش کناره گیری کرد ، و بعدا در سال 1955 به ارتش بازگشت و فرمانده گروهان چترباز شد . در درگیری \" طبریه \" در سال 1955 مجروح شد ، و در همین سال در عملیات \" کو نتیلا \" شرکت کرد و از سوی رئیس ستاد ارتش مورد تقدیر قرار گرفت . در سال 1956 به عنوان فرمانده گردان چتر باز هنگام حمله سه جانبه ( اسرائیل ، انگلستان و فرانسه به مصر ) در گذرگاه \" متلا \" فرود آمد .
پس از فارغ التحصیل شدن از دانشکده فرماندهی و ستاد در سال 1958 ، به عنوان معاون فرمانده تیپ چترباز منصوب شد . در سال 1962 به عنوان رئیس اداره عملیات ستاد کل نیروهای مسلح منصوب شد . در اولین دوره دانشکده امنیت ملی در سال 1964 فارغ التحصیل شد . سپس به فرماندهی تیپ چترباز برگزیده شد و در عملیات انتقامی علیه دولت های عربی در آن زمان شرکت کرد . در جنگ و درگیری های ( صحرای ) سینا در سال 1967 شرکت کرد و نیروهای تحت امر وی به کانال سوئز رسید ، و در \" قنیطره \" مجروح شد .
در ژوئن سال 1968 به فرماندهی نیروهای چترباز منصوب شد . سپس در سال 1969 پس از ارتقاء به درجه سر تیپی به فرماندهی نیروهای پیاده و چتر باز برگزیده شد . در عملیات بمباران فرودگاه بین المللی بیروت در دسامبر 1968 مشارکت داشت . در جنگ 1973 در جبهه سوریه شرکت کرد و در سال 1974 به فرماندهی منطقه شمالی منصوب شد . در 25 اوت 1977 به ریاست اداره ستاد کل برگزیده شد . در 15 آوریل 1978 رئیس ستاد ارتش شد که تا اول ژانویه سال 1982 خدمت وی پنج سال به طول انجامید . در 15 آوریل 1983 از ارتش کناره گیری کرد . در سال 1984 از سوی حزب \" هتحیاه \" به نمایندگی مجلس انتخاب شد . جنبش \" تسومیت \" را تشکیل داد و در سال 1988 به دو کرسی و در سال 1992 به هشت کرسی در مجلس دست یافت . در خلال سال های 1984 و 1985 به عنوان مشاور رئیس دولت در امور مبارزه با تروریسم فعالیت داشت . دوره علوم سیاسی را در دانشگاه \" حیفا \" ، و دوره های تاریخ خاورمیانه ، آفریقای جنوبی ، و تاریخ نظامی را در دانشگاه تل آویو گذراند .