آشنایی با شخصیتهای یهودی(۲)
باراک ، ایهو د :
متولد سال 1942 در شهرک یهودی نشین \"مشمار هشارون \" می باشد . در سال 1959 به ارتش سرائیل پیوست و بعداً وارد نیروی زرهی شد . در ژانویه سال 1982 به عنوان معاون ستاد مشترک تعیین گردید . در آوریل سال 1983 رئیس اداره اطلاعات نظامی ارتش شد . در ژانویه 1986 فرمانده منطقه مرکزی ، و در ماه مه سال 1987 به معاونت ستاد و سپس ریاست ستاد کل نیروها منصوب شد . در آوریل 1991 به جای ژنرال \" دان شومرون \" با درجه سر لشکری به ریاست ستاد ارتش برگزیده شد . دارای مدرک دکترا در فیزیک و ریاضیات از دانشگاه عبری بیت المقدس در سال 1986 ، و فوق لیسانس تجزیه و تحلیل سیستم ها از دانشگاه استانفورد کالیفرنیا در سال 1978 می باشد . وی در عملیات زیر مشارکت داشته است :
- انجام ترور سه تن از رهبران سازمان الفتح به نام کمال عدوان ، ابویوسف نجار ، و کمال ناصر در بیروت در آوریل سال 1973 .
- عملیات نجات گروگانهای اسرائیلی در فرودگاه انتبه در اوگاندا در سال 1976 .
- و بالاخره عملیات ترور ابو جهاد ( خلیل الوزیر ) در تونس در آوریل 1988 .
( عضو برجسته و رهبر حزب کارگر (99 ) ، وزیر کشور در کابینه اسحاق رابین تا سال 1995 ، وزیر امور خارجه در کابینه شیمون پرز نوامبر 95 – ژوئن 96 . انتخاب به عنوان نخست وزیر اسرائیل ( با کسب 57% آرا در انتخابات و شکست بنیامین نتانیاهو حزب لیکود در ماه مه 1999- ، دریافت مدال \" ایتورموفت \" ، مدال انجام خدمات ویژه و ممتاز ، و جوایز ویژه دولتی )
بارلو ، حییم :
نظامی ( سپهبد ) و سیاستمدار بر جسته اسرائیلی . متولد 1924 در اتریش ، و در سال 1936 به فلسطین مهاجرت کرد . در سال 1942 از دانشکده کشاورزی \" حکفی اسرائیل \" فارغ التحصیل شد و در همان سال ( 1942 ) به گروه تروریستی پالماخ پیوست و فرماندهی گردان هشتم تیپ \" نقب \" را در سال 1947 به عهده گرفت . افسر عملیاتی تیپ در ژوئن 1948 ، سپس فرمانده گردان نهم اکتبر 1948 ، رئیس ستاد منطقه شمالی در سال 1952 ، و فرمانده تیپ \" غفعانی \" در سال 1954 . در سال 1956 دوره ویژه افسران ارشد را در انگلیس گذراند و پیرو آن در همان سال به عنوان رئیس بخش آموزش ستاد کل منصوب شد و سپس فرمانده تیپ 27 زرهی شد که در عملیات \" رفح \" و \" العریش \" در خلال جنگ 1956 شرکت داشت . در سال 1961 به آمریکا رفت و در رشته علوم اداری و اقتصاد در دانشگاه کلمبیا به تحصیل پرداخت . رئیس اداره ستاد کل اول ژانویه 1964 تا 27 آوریل 1966 ، عزیمت به فرانسه برای انجام مطالعات نظامی تا ماه مه 1967 که به اسرائیل فراخوانده شد . سپس انتصاب به عنوان معاون ستاد از اول ژوئن 1967 تا پایان 1967 . رئیس ستاد ارتش از اول ژانویه 1968 تا ژانویه 1972 که خدمت نظامی وی پایان یافت . پس از شروع جنگ 1973 به خدمت ارتش فراخوانده شد و فرماندهی جبهه جنوبی را از تاریخ 10 اکتبر 1973 تا پایان جنگ به عهده گرفت و پس از پایان جنگ ، ارتش را ترک کرد . طراحی و نظارت خط دفاعی مشهور \" بارلو \" واقع در طول کانال سوئز در صحرای سینا را به انجام رساند که در طول جنگ 1973 توسط نیروهای مصری شکسته و تصرف شد . وزیر صنایع و بازرگانی در حکومت خانم گلدا مایر 10 مارس 1974 تا 3 ژوئن 1974 ، و نیز در دولت اسحاق رابین 3 ژوئن 1974 تا 20 فوریه 1977 . دبیر کل حزب کارگر در سال های 1978 تا 1984 ، وزیر پلیس در دولت های شیمون پرز و اسحاق شامیر ( دولت ائتلافی دوره ا ی) 13 سپتامبر 1982 تا نوامبر 1988 ، سپس وزیر پلیس در دولت اسحاق شامیر از نوامبر 1988 تا ژوئن 1992 . بعداً به عنوان سفیر اسرائیل در مسکو منصوب شد و در سال 1994 در گذشت . متاهل و دارای یک پسر و یک دختر میباشد .
بگین ، بنیامین :
پسر مناخیم بگین رهبر جنبش حیروت می باشد . در سال 1943 در قدس متولد شد ، در دانشگاه \" کلرادو \" ( آمریکا ) در رشته زمین شناسی تحصیل کرد و دانشنامه دکترا گرفت . به مدت 22 سال به عنوان پژوهشگر در موسسه زمین شناسی اسرائیل فعالیت کرد . در حالی که قبلًا به دور از صحنه سیاست و رسانه های جمعی بود ، در سال 1985 بدواً فعالیت سیاسی خویش را آغاز کرد . انتخاب به نمایندگی مجلس 1988 و مجددا در سال 1992 . تلاش های وی برای کسب رهبری لیکود پس از استعفای \" اسحاق شامیر \" با ناکامی روبرو شد .
بگین ، مناخیم :
مناخیم بگین نخست وزیر سابق اسرائیل در سال 1913 در \" برسک \" لهستان متولد شد . فارغ التحصیل دانشکده حقوق دانشگاه ورشو در لهستان می باشد . در سال 1929 به جنبش یهودی محافظه کار \" بیتار \" پیوست و در سال 1938 رهبر جنبش بیتار در لهستان شد . در مقایسه با \" ژابو تنسکی \" سیاستمدار افراطی یهودی گام های اصلاح طلبانه بیشتری برداشت و در سال 1938 با وی به رقابت و مبارزه پرداخت . با شروع جنگ جهانی دوم و پس از ورود اشغالگران آلمانی به \" لهستان \" فرار کرد و در سال 1940 توسط سازمان جاسوسی شوروی ( ک . گ . ب ) دستگیر شد و به بازداشتگاه ( اسرا ) اعزام شد . پس از حمله نظامی آلمان به روسیه ، آزاد شد و به لشکر ژنرال \" اندیرس \" لهستانی پیوست . در سال 1942 به عنوان رزمنده به فلسطین وارد شد و سپس به نهاد یهودی \" سازمان ملی نظامی \" ( ایرگون زیوای لیومی ) پیوست . نهاد مذکور جنبشی است که \" سازمان صهیونیسم جدید \" از آن پیروی می کرد و \" ژابو تنسکی \" پس از انشعاب از سازمان جهانی صهیونیسم – که بوسیله مؤسس آن ( حییم ) \" وایزمن \" رهبری می شد – آن را پایه گذاری کرد . بگین در سال 1943 رهبر سازمان ملی نظامی - که به اختصار ایرگون نامیده می شد – گردید . گروه مذکور در ژانویه سال 1944 علیه قیمومت انگلستان بر فلسطین به مخالفت و تمرد برخاست . وی یکی از پایه گذاران \" جنبش مقاومت یهود \" در اکتبر 1945 به شمار می رود . جنبشی که مأوا و مأمن تمامی جنبش های یهودی مخالف استفاده از خط مشی های مخفی بود .
پس از اینکه گروه ایرگون مرکز اداری حکومت قیمومت انگلیس واقع در هتل ملک داود در قدس را در سال 1946 با بمب منفجر کرد ، سازمان \" هاگانا \" رابطه اش را با گروه ایرگون و جنبش مقاومت یهود قطع کرد .
پس از تشکیل کشور اسرائیل در سال 1948 ، بگین جنبش سیاسی به نام \" حیروت \" تشکیل داد که چند دهه متوالی رهبری آن را به عهده داشت . در سال 1949 به نمایندگی دوره اول کنست انتخاب شد که تا سال 1984 – یعنی زمانی که از سیاست کناره گرفت – ادامه یافت . در سال 1952 به هنگام بروز اختلاف نظر سیاسی پیرامون مسئله قبول غرامت جنگی از آلمان که بگین ضد آن بود ، تظاهراتی را ترتیب داد و تلاش کرد تا جلسه بحث و بررسی ( درباره این موضوع ) را با فشار به مجلس تعطیل کند ، که در نهایت منجر به ایجاد بحث هایی در اسرائیل پیرامون میزان تعهد وی نسبت به انجام فعالیت های سیاسی به روش دمکراتیک گردید .
از آنجا که بگین رهبر بزرگترین حزب مخالف بود ، لذا از سال 1955 به بعد رهبر جناح مخالف در مجلس شد . وی رهبری مسلط خود را بر حزب حیروت بر قرارکرد و از این رو با هر کس که رهبری وی را بر حزب مورد تهدید قرار می داد به مقابله برخاست و او را اخراج کرد . از جمله اینگونه افراد ، اری ژابوتنسکی ، هلیل کووک ، شموئیل تامیر ، و عزر وایزمن و دیگران بودند . بین بن گوریون نخست وزیر اسبق و رهبر حزب کارگر ، و شخص بگین رابطه مطلوبی وجود نداشت . چنانچه بن گوریون حیروت را از تمامی دولت های ائتلافی کنار گذاشت ، به گونه ای که وی حتی از ذکر نام \" بگین \" نیز خود داری می کرد و او را با جمله ی \" مردی که باور میکند در کنار نماینده کنست می نشیند \" مورد اشاره قرار می داد .
حزب حیروت به همراه حزب لیبرال ، در سال 1965 جناح \" گاحال \" را تشکیل داد و دست به اقدامی زد که هدف آن ایجاد روابط قانونی با دولت که حزب کارگر آن را از سال 1948 به بعد رهبری می کرد ، بود . بگین برای اولین بار در ماه مه 1967 به هنگام آغاز جنگ ژوئن ( 1967 ) هنگامی که لوی اشکول دولت ائتلافی زمان جنگ را تشکیل داد ، وارد دولت شد و تا سال 1970 در هیات دولت حضور داشت . یعنی تا زمانی که اسرائیل قطعنامه شماره 242 شورای امنیت سازمان ملل متحد را – که بر اساس آن خواستار عقب نشینی اسرائیل از اراضی اشغالی سال 1967 شده بود ، پذیرفت . جناح لیکود در سال 1973 از مجموعه ای از احزاب دست راستی تشکیل شد و رهبری آن را بگین عهده دار گردید . حزب لیکود در انتخابات سال 1977 پیروز شد و پیرو آن بگین به نخست وزیری رسید که تا اکتبر سال 1983 در این مقام باقی ماند .
بارزترین دست آوردهای بگین برای اسرائیل عبارت از امضاء توافق نامه \" کمپ دیوید \" با مصر در سپتامبر سال 1978 بود که بر اساس آن جایزه صلح نوبل سال 1979 را به طور مشترک با انورالسادات تصاحب کرد . بر عکس ، دوره حکومت وی از نظر اقتصادی بدترین دوره حکومت تاریخ اسرائیل محسوب می شود . چرا که در خلال آن ، میزان تورم طی یک سال به 400 درصد رسید و بعدا غیر قابل مهار گردید . در طول حکومت وی ، اسرائیل تهاجم نظامی گسترده به لبنان را از ششم ژوئن 1982 به بعد با هدف نابودی سازمان آزادی بخش فلسطین ( ساف ) و اخراج نیروهای سوری از لبنان و نیز تحمیل قرار داد صلح به لبنان ، آغاز کرد . بگین در سپتامبر سال 1983 بدون اعلام هر گونه دلیلی استعفاء داد و در نهایت از سیاست کناره گرفت . در آن زمان گفته شد که دلیل استعفای او حجم زیاد خسارت های اسرائیل در خلال جنگ لبنان و نیز دلایل شخصی از جمله فوت همسرش \" الیزه \" بوده است . بگین در سال 1993 در گذشت. از آثار وی می توان قیام ، خاطرات شخصی فرماندهی گروه ایرگون زیوای لیومی ، شبهای سپید ، بهمترت ، از تروریسم تا حکومت ، فرماندهی ارتش اسرائیل را نام برد .
بن آهارون ، اسحاق :
نام اصلی وی \" اسحاق نیسینبوام \" است که متولد سال 1906 در \" بوکووینا \" در رمانی که در سال 1928 به فلسطین مهاجرت کرد و در سال 1933 کیبوتس ( شهرک یهودی نشین ) \" گیوات حییم \" را ایجاد کرد . در دهه 30 در کنار \" بنحاس لاوون \" دبیر حزب ماپای بود . هم چنین در منصب دبیر شورای کارگران تا آویو فعالیت نمود و در ایجاد شهرک یهودی نشین \" هامیوهاد \" سهیم بود ، و نیز در شکل گیری گروه مخالفین حزب ماپای که بعداً از آن جدا شدند مشارکت داشت .
در طول جنگ جهانی دوم به ارتش انگلیس پیوست و در سال 1941 در یونان اسیر شد . پس از جنگ به عضویت حزب \" احدوت ها عفوداه \" که در تاسیس حزب ماپام در سال 1948 سهیم بود ، در آمد . در سال 1949نماینده اولین مجلس شد و تا سال 1977 عضویت داشت . در خلال سال های 1959 تا 1962 وزیر راه و از سال 1969 تا سال 1973 دبیر کل هیستادروث بود .
نفوذ آهارون از حدود مناصب رسمی وی بسیار فراتر بود ، به گونه ای که وی یکی از شاخص ترین نظریه پردازان حزب کارگر بود . مقاله وی با عنوان \" قدرت تغییر و تحول قبل از بروز فاجعه \" در سال 1962 در روزنامه \" داوار \" منتشر شد . وی یکی از شاخص ترین کسانی است که تلاش های وی منجر به ایجاد اتحاد و هم پیمانی بین احزاب ماپای و احدوت ها عفوداه در سال 1965 شد . به هنگام دبیر کلی هیستادروث مواضع شدیداً مخالفی علیه گلدا مایر نخست وزیر اسرائیل اتخاذ کرد . هم چنین علیه سیاست های اجتماعی و اقتصادی \" بنحاس سابیر \" وزیر دارایی نیز موضع مخالف گرفت . در نهایت ، اینگونه مواضع منجر به ایجاد شکاف بین او و رهبران حزب گردید و باعث شد تا از مقام خویش استعفاء دهد . در آن هنگام ، حزب کارگر بر هیستادروث مسلط بود . در سال 1967 پس از جنگ ، مواضعی اتخاذ کرد که معتدل و \" کبوتری \" به شمار می رفت و این امر باعث کشمکش و درگیری بین طرفداران وی در حزب کارگر با \" اسحاق تابنکن \" گردید . وی رئیس کیبوتس \" هامیو هاد \" که از جمله رهبران و مؤسسان بارز آن به شمار می رود ، بود . علیرغم این که بعداً از صحنه سیاسی کناره گیری کرد ، ولی هم چنان به بیان آراء و نظرات مخالف خویش از طریق انتشار کتاب ها و مقاله هایش ادامه داد . وی در حال حاضر از دید گاه کسانی که حزب کارگر را حزبی سوسیالیست و نه میانه رو می دانند ، هم چنان یکی از بارزترین رهبران غیر رسمی جناح \" کبوتران \" حزب یاد شده به شمار می رود . کتاب منتشر شده وی شجاعت متحول کردن ، می باشد .
بن الیسار ، الیاهو :
متولد دوم اوت 1932 در رادوم لهستان که در سال 1942 به فلسطین مهاجرت کرد . در دانشگاههای پاریس و ژنو به تحصیل پرداخت و در رشته فلسفه و تاریخ درجه دکترا گرفت . رئیس کمیسیون امنیت و امور خارجه کنست واولین سفیر اسرائیل در مصر ، و عضو مجلس از جناح لیکود می باشد . متاهل و دارای یک فرزند است .
ضمنا وی برای مدتی مدیر کل اداره نخست وزیری بود . آثار وی عبارتند از منازعه اعراب و اسرائیل ، سیاست رایش سوم و یهودیان ، کیشر ها – هاشمادا .
بن الیعازر ، بنیامین :
ملقب به فواد . در سال 1973 در عراق متولد شد ودر سال 1950 به فلسطین مهاجرت کرد . فارغ التحصیل دانشکده فرماندهی و ستاد ، و دانشکده امنیت ملی است . با آخرین درجه سر تیپی ، مدت 26 سال در ارتش خدمت کرد . به عنوان فرمانده تیپ در منطقه شمالی خدمت نمود . در خلال جنگ های داخلی لبنان افسر رابط با نیروهای مسیحی لبنان بود و \" دیوار امنیتی \" را در جنوب لبنان ایجاد کرد . در خلال سال های 1978 تا 1982 فرمانده منطقه مرکزی ، و در سال های 1983 تا 1985 هماهنگ کننده اقدامات اسرائیل در اراضی اشغالی بود . از سوی جنبش \" پاحد \" که در سال 1984 توسط \" عزر وایزمن \" شکل گرفت ، به نمایندگی مجلس انتخاب شد . عضو کمیته امور خارجی و امنیت مجلس و معاون کمیته هماهنگ کننده جناح حزب کارگر در مجلس ، مسئول تبلیغات انتخاباتی حزب کارگر در انتخابات سال 1992 ، وزیر مسکن و اسکان در حکومت اسحاق رابین از ژوئیه سال 1992 تا سال 1996 و عضو کمیته وزارتی امنیت ملی .
بن پورات ، خانم میریام :
قاضی دادگستری . در 26 آوریل سال 1918 در \" ویتبسک \" روسیه متولد شد و در سال 1936 به فلسطین مهاجرت کرد . بیوه است ، در مناصب قضایی گوناگون اشتغال داشته است و اکنون در مسؤلیت \" سازمان ناظر دولت \" که در سال 1949 تا سیس شد مشغول فعالیت است . سازمان مذکور دارای اختیارات وسیعی در زمینه نظارت و کنترل ادارات دولتی ، املاک و مستغلات ، موسسات ، وزارتخانه ها ، حکومت های محلی و هیات های تابع آنها می باشد . نام کوچک وی \" میریام ( نی شینسون ) \" است . آخرین مسؤلیت های وی ، رئیس دادگاه بخش قضایی بیت المقدس و دانشیار دانشگاه عبری بیت المقدس می باشد .
بنحاسی ، رفائل :
متولد سال 1940 در کابل ، که در سال 1950 از افغانستان به فلسطین اشغالی مهاجرت کرد . از رهبران حزب \" شاس \" ( اتحاد دو حزب سفاردیم و پاسداران تورات ) ، و فارغ التحصیل مدرسه دینی می باشد . پس از پایان خدمت نظام وظیفه ، به عنوان مدیر کارخانه تراش الماس فعالیت خود را آغاز کرد . معاون شهرداری بنی براک به عنوان پایگاه حزب شاس ، و در سال های 1984 ، 1988 و 1992 به نمایندگی از سوی حزب شاس به نمایندگی مجلس انتخاب شد .
بن زیوی ، اسحاق :
دومین رئیس جمهوری اسرائیل . متولد 1884 در \" بولتاوا \" ( روسیه ) . در سال 1907 به فلسطین مهاجرت کرد . تحصیلات ابتدایی را در مدرسه عبری و تحصیلات دانشگاهی را در دانشگاه \" کیف \" ( اوکراین ) و رشته حقوق را در دانشگاه استانبول گذراند . در جنبش کارگران یهود سازمان دفاع \" هاشومیر \" که هسته مرکزی گروه ( تروریستی ) هاگانا را تشکیل می داد ، فعالیت داشت . در پی شعله ور شدن جنگ جهانی اول از فلسطین به آمریکا رفت و در سال 1917 به فلسطین بازگشت و در سپاه ویژه یهودیان که جزیی از نیروهای نظامی ژنرال انگلیسی \" آلنبی \" را تشکیل می داد ، مشغول خدمت شد . وی مستقیماً در طرح شکل گیری سپاه یاد شده مشارکت داشت .
در تاسیس سازمان \" هیستادروث \" حزب \" ماپام \" ، و \" اتحادیه عمومی نخبگان \" مشارکت داشت . عضو مجلس دولت موقت در سال 1948 ، و در 9 دسامبر 1952 به ریاست جمهوری اسرائیل انتخاب شد . مجدداً در 28 اکتبر 1957 و در 30 اکتبر 1963 برای سومین بار به ریاست جمهوری برگزیده شد . وی در 23 آوریل 1963 در گذشت . تالیفاتی در زمینه تاریخ فلسطین ، تاریخ خاورمیانه و باستان شناسی از خود به جای گذاشت .
بن گوریون ، دیوید :
نام حقیقی وی \" دیوید گرین \" است . وی از شاخص ترین افراد مؤسس کشور اسرائیل و از جمله بارزترین رهبران \" جنبش کارگران اسرائیل \" می باشد . در سال 1886 در شهر \" پلونسک \" لهستان نزدیک شهر ورشو متولد شد ( که در آن زمان پلونسک بخشی از سرزمین روسیه تزاری بود ) . در سال 1904 همراه خانواده اش به ورشو نقل مکان کرد و تحصیلات خود را ادامه داد . از زمان جوانی جزء فعالین حزب سوسیالیستی – صهیونیستی ( پوالی صهیون ) بود . در سال 1906 به فلسطین مهاجرت کرد و ابتدا در \" بتاح تکوا \" و سپس در مهاجر نشین \" سبحیبرا \" در الجلیل به کار کشاورزی پرداخت . در همان زمان در گروه \" پوالی صهیون \" مشغول فعالیت شد و در سال 1910 در ایجاد شعبه \" ها عهدوت \" مشارکت کرد . در سال 1911 برای مطالعه رشته حقوق ( به همراه اسحاق بن زیوی ، بعداً دومین رئیس جمهوری اسرائیل ) به استانبول سفر کرد و با شروع جنگ جهانی اول به فلسطین بازگشت . ولی از جانب حکومت عثمانی تبعید شد و به آمریکا رفت و در توسعه روابط بین جنبش کارگران یهودی فلسطین و جنبش کارگران یهودی آمریکا تلاش کرد .
وی در تاسیس گردان ویژه یهودیان به منظور شرکت در جنگ جهانی اول در کنار متفقین شرکت داشت و جزء اولین داوطلبان عضویت در آن بود . بعد از پایان جنگ به فلسطین بازگشت و در تاسیس گروه \" احدوت ها عفوداه \" و سازمان هیستادروث مشارکت داشت و در خلال سال های 1920 تا 1935 دبیر کل سازمان هیستادروث شد . از شاخص ترین موسسین حزب ماپای در سال 1920 به شمار می رود . از اوایل دهه 30 به بعد در راه تحقق مطرح شدن حزب کارگر به عنوان یک جریان اصلی در جنبش صهیونیسم ، در نهایت موفق شد حزب ماپای را به سطح یک حزب حاکم در جنبش صهیونیسم برساند . بن گوریون در خلال سال های 1935 تا 1948 رهبری هیات اجرایی آژانس یهود را به عهده داشت ، و درگیری های سیاسی و نظامی گسترده ای را برای ایجاد کشور اسرائیل در اراضی اشغالی فلسطین را رهبری کرد . در سال 1937 طرح تقسیم پیشنهادهای \" کمیسیون پیل \" را پذیرفت . این پذیرش در واقع در مقابله با اعتراض ها و مخالفت های مشترک رهبری ماپای یعنی \" برل کاتز نلسون \" و \" اسحاق تابینکن \" انجام گرفت . بن گوریون اعلام مخالفت علیه کتاب سفید انگلستان را در سال 1939 رهبری کرد . ولی در عین حال تصمیم به همکاری کامل با انگلیسی ها در خلال جنگ جهانی دوم گرفت ، که همین امر فرصتی را به منظور پشتیبانی انگلستان از نفوذ جنبش صهیونیسم در فلسطین – که همپیمان و تحت الحمایه آن کشور بود – بوجود آورد . بن گوریون در سال 1942 یکی از طرفداران \" طرح بیلت مور \" به شمار می رفت که خواستار ایجاد یک دولت یهودی مستقل در فلسطین به عنوان هدفی اصلی برای صهیونیسم بود .
بعد از جنگ ، بن گوریون از مقابله و مخالفت یهودیان علیه قیمومت انگلیس بر فلسطین پشتیبانی نمود و فعالیت خود را در دو محور متمرکز کرد : 1- فعالیت گروه هانا را که شاخه نظامی جنبش صهیونیسم در فلسطین بود ، به شکل مخفی رهبری کرد 2- ولی به شکل آشکار ، بر حضور معتدل در صحنه سیاسی اصرار داشت . علیرغم اینکه بارها اقدامات گروه های تروریستی اشترون و ایرگون را محکوم می کرد ، ولی بعداً آشکار شد که همکاری محکم و گسترده ای بین هاگانا و گروه های یاد شده وجود داشته است . بن گوریون طرح تقسیم سازمان ملل متحد در سال 1947 را مبنی بر ایجاد دولتی یهودی در سرزمین فلسطین مورد تایید قرار داد . در ماه مه سال 1948 پس از اعلام تشکیل اسرائیل ، بن گوریون اولین نخست وزیر و همزمان وزیر دفاع آن شد و در همان هنگام رهبری جنگ ( اول اعراب و اسرائیل ) علیه اعراب را به عهده گرفت . در همین زمان با استفاده از زور با ظهور نیروهای رقیب مقابله کرد . بهترین مثال در این مورد ، دستور وی مبنی بر غرق کردن کشتی \" آلْتالینا \" است که در حال حمل سلاح برای جنبش ملی یهودی ایرگون بود . وی هم چنین تشکیلات رهبری گروه \" پالماخ \" را منحل و بسیاری از رهبران هاگانا و پالماخ را برکنار کرد .
بن گوریون مسول پذیرش و آوردن صدها هزار یهودی به سرزمین فلسطین بود و به ویژه پس از اعلام تشکیل کشور اسرائیل به جذب آنها پرداخت . از جمله تصمیم های مهمی که اتخاذ کرد ، قبول غرامت مالی ( جنگی ) از آلمان غربی بود که دست راستی ها آن را نپذیرفتند و اسرائیل را در اوائل دهه 50 حتی به آستانه ی شروع یک جنگ داخلی نزدیک کرد . هم چنین بن گوریون نظام آموزشی واحدی را در کشور برقرار کرد و موسسه های آموزشی مستقل را منحل کرد . اینگونه تصمیمات و نظایر آنها ، وی را جزء شاخص ترین موسسین بدون رقیب کشور اسرائیل قرار داده است . وی در سال 1953 از تمامی مسئولیت های خویش استعفاء داد و مقام نخست وزیری به \" موشه شارت \" انتقال یافت و سپس در کیبوتس \" سده پوکر \" در \" نقب \" اقامت گزید . علیرغم اینکه وی سال ها خارج از دولت بود ، ولی هم چنان مرکز ثقل بازی های سیاسی اسرائیل باقی ماند . چنان چه در فوریه 1955 هنگامی که پینچاس لاون به خاطر مسدله \" رسوایی لاون \" از مقام وزارت دفاع استعفاء داد ، بن گوریون به جای وی وزیر دفاع شد و در پایان همان سال نیز به مقام نخست وزیری بازگشت . بن گوریون اسرائیل را در جنگ 1956 رهبری کرد و از بارزترین طراحان نظامی علیه دشمن کشورهای سه گانه ی فرانسه ، انگلیس و اسرائیل – یعنی مصر – در پی ملی کردن کانال سوئز – توسط جمال عبدالناصر رهبر مصر – بود . هنگامی که مسئله رسوایی لاون مجدداً در سال 1958 مطرح شد ، شروع به عقب نشینی سیاسی کرد و بالاخره در سال 1961 در اعتراض به تصمیم دولت مبنی بر تبرئه لاون استعفاء داد و دولت تلاش کرد تا با مجبور کردن لاون به استعفاء از مقام دبیر کلی سازمان هیستادروث ، بن گوریون را خشنود سازد . چنان که این اقدام ، منجر به قبول مسئولیت دوباره نخست وزیری و وزارت دفاع توسط وی شد . اما بعداً مشخص شد که او نفوذ و توانایی سابق خویش را به میزان زیادی از دست داده است . بن گوریون در سال 1963 استعفاء داد ، و پس از آن حملاتش را علیه سلف خود لوی اشکول آغاز نمود . اشکول کسی بود که وجهه ی بن گوریون را نزد اسرائیلی ها خراب کرد و منجر به تجزیه حزب ماپای گردید ، و در نهایت بن گوریون حزب \" رافی \" را تاسیس کرد.
در انتخابات کنست ششم در سال 1965 ، حزب جدید بیش از 10 کرسی بدست نیاورد و این ضربه سختی برای بن گوریون بود . در سال 1968 حزب رافی به حزب کارگر پیوست و در مقابل ، بن گوریون حزب جدیدی به نام \" لعام \" تاسیس کرد . اما حزب جدید در انتخابات سال 1969 به بیشتر از چهار کرسی دست نیافت . بن گوریون در سال 1970 فعالیت های سیاسی را کنار گذاشت . وی پس از جنگ 1967 ، موضع \" کبوتران \" را اتخاذ کرد و استمرار اشغال کرانه باختری رود اردن و نوار غزه را خطری برای اسرائیل دانسته و با انضمام آن به خاک اسرائیل مخالفت کرد .
پس از فوت وی در سال 1973 ، این احساس در محافل سیاسی اسرائیل به پا شد که بن گوریوت مهندس کشور اسرائیل ، قدرت نظامی آن ، و نظام اجتماعی پانزده سال اولیه ی عمر کشور می باشد . این احساس حتی در بین مخالفان سیاسی وی نیز شکل گرفت . کتاب های بسیاری درباره ی زندگی بن گوریون نوشته شده که مهم ترین آنها \" شابیتا تیویت \" نوشته است . هم چنین بن گوریون دارای تعداد زیادی کتاب ، مقاله و یادداشتهای روزانه ی چاپ شده در روزنامه ها و مجله ها می باشد . آثار وی عبارتند از : ما و همسایگان ما ، از طبقه به سوی مردم ، کارگر یهودی ، گزارش پیل و دولت یهود ، هنگامی که اسرائیل جنگید ، نوشته های اخیر ، نوزایی سرنوشت اسرائیل ، در تلاش و تقلا ( 5 جلد ) ، جنگ ما در سینا ، سرائیل : سال های چالش ، چیزها آن طور که اتفاق افتاد ، یهودیان در سرزمین هایشان ، نامه هایی به پائولا و بچه ها ، مجموعه های مجدد ، اسرائیل : تاریخ شخصی ، نامه هایی به پائولا ، خاطرات ( 5 جلد ) ، نامه ها ( 3 جلد ) ، گفتگوی من با رهبران عرب ، عکس العمل های انجیلی . و تعداد زیادی مقاله های سیاسی و اجتماعی .
بودینگر ، هرتسل :
در سال 1943در حیفا متولد شد و در سال 1961 به ارتش پیوست . سپس داوطلب گذراندن دوره پرواز گردید و مدرک خلبانی هواپیماهای جنگنده را در سال 1963 دریافت کرد . وی در خلال سال های 1963 تا 1991 مناصب ومسئولیت های متعددی را در زمینه های آموزش ، عملیات ، گسترش و توسعه تسلیحات نظامی عهده دار بوده است از جمله : فرمانده اسکادران هواپیماهای جنگنده ، فرمانده دانشکده پرواز ، فرمانده واحد هواپیماهای جنگنده ( ارتش اسرائیل ) ، فرمانده تیپ هوایی ، رئس ستاد نیروهای هوایی ، فرمانده پایگاه هوایی \" رامات دیوید \" ، ناظر نظامی در سازمان امنیت در سال 1991 ، انتخاب به عنوان فرمانده نیروی هوایی در 18 ژوئیه سال 1992 ، ولی عملًا از اول فوریه 1992 – که به درجه سر لشکری ارتقاء یافت – به جای سر لشکر \" آویاهو بن نون \" ایفای مسئولیتش را آغاز کرده بود . فارغ التحصیل دوره مدیریت پیشرفته از دانشگاه هاروارد و دارای دانشنامه دکترا در رشته اقتصاد و مدیریت می باشد .
بورگ ، آبراهام :
متولد سال 1955 ، پسر یوسف بورگ رهبر حزب \" مفدال \" یهودی متعصب ، متاهل و دارای سه فرزند پسر می باشد . همکاری با جنبش \" حالا صلح \" علیه هجوم اسرائیل به جنوب لبنان ، روابط وی با \" شیمون پرز \" در سال 1983 توسعه یافت و به عضویت گروه \" فرزندان پرز \" در آمد ، گروهی متشکل از جوانان فعال که پرز نظارت و هدایت آنها را به عهده داشت . در انتخابات سال 1988 سخنگوی حزب کارگر بود . وی طرفدار عقیده جدایی دین از سیاست است . مشاور پرز در امور یهودیان خارجی ( دیاسپورا ) در زمان نخست وزیری وی در دهه هشتاد ، انتخاب به عنوان نماینده کنست در ژوئن 1992 و رئیس کمیسیون آموزش و پرورش مجلس از ژوئیه سال 1992 به بعد .
بورگ ( سلیمان ) یوسف :
( پدر آبراهام بورگ ، سیاستمدار اسرائیلی ) ، رهبر حزب ملی – مذهبی ، متولد سال 1909 در \" درایسدن \" آلمان . در رشته فلسفه از دانشگاه \" لایپزیک \" فارغ التحصیل شد . رهبر \" جمعیت جویندگان متدین \" در آلمان . و در سال 1939 به فلسطین مهاجرت کرد . در خلال دهه 40 استاد دانشگاه و یکی از رهبران گروه \" هاپوایل میزراهی \" بود . در سال 1949 به نمایندگی مجلس اول انتخاب شد که هم چنان تا سال 1988 ادامه داشت ، وی معاون کنست اول بود . مناصب دولتی متعددی را از سال 1951 به بعد به عهده داشته است : وزیر بهداری 1951 – 1952 ، وزیر پست 1952 – 1958 ، وزیر امور اجتماعی 1960 – 1970 ، وزیر پلیس 1977 – 1984 ، وزیر کشور 1970 – 1984 ، وزیر پلیس 1977 – 1984 ، و بالاخره وزیر امور مذهبی 1981 – 1986 . وی پس از باز نشستگی به ریاست جهانی \" میز راهی \" و رئیس کمیته بین المللی \" یادواشیم \" انتخاب شد . بعد از در گذشت \" م . ه . شابیرا \" در سال 1970 ، رهبر \" حزب قومی – مذهبی \" شد .
علیرغم تاثیر کمرنگ وی در صحنه سیاست ، یکی از شاخص ترین ادیبان در بین سیاستمداران اسرائیلی محسوب شده و به زبان های دیگر نیز تسلط دارد . وی همواره به جریان های مذهبی افراطی گرایش داشته است . در تدوین و اجرای \" پیمان تاریخی \" بین حزب \" ماپای \" و احزاب مذهبی صهیونیستی مشارکت داشت و با حزب خود به جناح لیکود پیوست . در طی سال های اخیر ، از نفوذ حزب وی به میزان زیادی کاسته شد و به گونه ای که در انتخابات سال 1984 به بیش از چهار کرسی دست نیافت . در حالی که در انتخابات سال 1977 توانست دوازده کرسی بدست آورد .
بوش ، بنحاس :
متولد اوت سال 1952 در \" موشاو ژیلاد \" رئیس مجلس محلی \" اومیر \" و فارغ التحصیل رشته مهندسی مکانیک از دانشگاه بن گوریون . متاهل و دارای سه فرزند پسر می باشد . نماینده کنست از سوی حزب \" تسومیت \" ، به عنوان نفر سوم فهرست حزبی انتخابات سال 1992 .
بیبی ، ایگال :
متولد سال 1942 در طبریه ، فوق لیسانس علوم سیاسی و تاریخ یهود . عضو هیات امناء دانشگاه \" بارایلان \" ، متاهل و دارای پنج فرزند پسر است . ریاست شهرداری طبریه را به مدت ده سال به عهده داشت . در ژوئن سال 1992 از سوی حزب مفدال به نمایندگی مجلس رسید .
بیلید ، موشه :
متولد دوم آوریل 1945 در شهرک یهودی نشین ( کیبوتس ) \" هاشیتا \" . پس از گذراندن دوره متوسطه به ارتش پیوست و با درجه سرهنگی خدمت ارتش را ترک کرد . متاهل و دارای چهار فرزند می باشد . هماهنگ کننده کمیته های امنیتی شهرک ها ، عضو کنست از سوی حزب تسومیت به عنوان نماینده ردیف پنجم فهرست حزبی در انتخابات سال 1992 .
بیلید ، نتانیاهو :
متولد سال 1923در حیفا . در سال 1941 به گروه \" هاگانا \" پیوست و در سال 1946 برای تحصیل در رشته حقوق به لندن عزیمت کرد . پس از بازگشت از انگلستان در سال 1948 ، فرمانده گروهان در قدس ، و سپس فرمانده گروهان در تیپ \" عفغانی \" و بعداً معاون فرمانده گردان در تیپ مذکور شد . در سال 1949 دوره فرماندهی گردان و سپس دوره افسران ستاد را در سال 1952 در لندن گذراند . پس از آن ، در دانشکده فرماندهی و ستاد که در تاسیس آن نیز مشارکت داشت به تدریس پرداخت . پس از جنگ 1956 به فرماندهی منطقه \" شرم الشیخ \" و سپس به فرماندهی نظامی نوار غزه منصوب شد . در سال 1957 به عنوان فرمانده تیپ قدس و در سال های 1959 تا 1961 در مسئولیت رده بالایی در ستاد مشترک ارتش به خدمت پرداخت . در سال 1961 برای دریافت درجه دکترا در رشته مطالعات خاور نزدیک وارد دانشگاه عبری بیت المقدس شد . دستیار معاون وزیر دفاع در امور تسحیلات در سال 1963 ، و رئیس اداره انبارها در سال 1968 از خدمت ارتش کناره رفت .
در سال های 1972 – 1977 در بخش عربی دانشگاه تل آویو به تدریس پرداخت . عضو و موسس جمعیت اسرائیلی \" صلح اسرائیل – فلسطین \" می باشد . از جمله موسسین جنبش \" شلمی \" در سال 1977 می باشد که پس از تجزیه و انشعاب از این جنبش ، در تاسیس \" جنبش پیشگامان صلح \" ، قبل از انتخابات سال 1984 به همراه \" یوری آونری \" مشارکت کرد و دو کرسی در کنست بدست آورد که یکی متعلق به خودش بود . متاهل و دارای چهار فرزند می باشد .
بیلین ، یوسه :
متولد سال 1948 در فلسطین اشغالی ، دارای دانشنامه دکترا در علوم سیاسی . فعالیت های سیاسی خود را به عنوان دستیار شیمون پرز از زمانی که حزب کارگر در سال 1977 به یک حزب مخالف تبدیل شد ، آغاز نمود . وی به میزان قابل توجهی به پرز نزدیک بوده و به عنوان دست راست وی محسوب می شود . در خلال سال های 1984 و 1986 در هیات دولت مناصب متعددی را عهده دار بود ، از جمله : دبیر کل کابینه ، و معاون وزیر دارایی در سال 1988 ، در سال های 1988 و 1992 نیز به نمایندگی مجلس انتخاب شد .
