آرمانهاى غیر انسانى
یگانه آرمان یهود که صراحتا اعلام مىشود آن است که یک دولت یهودى جهانى بپا کنند، یعنى همه دنیا را تحت تصرّف خویش در آورند.
این حکومت بنا به گفته خود آنها از اسرائیل سرچشمه خواهد گرفت و پس از غلبه بر (نیل تا فرات) در راه آن گامهاى بزرگترى خواهند برداشت.
به عقیده آنها، اگر از (نیل تا فرات) را بدست بیاورند بقیه مناطق، خواهى نخواهى تسلیم خواهند شد، زیرا این منطقه که با منابع سرشار خود ثروتمندترین مناطق جهان را تشکیل مىدهد، گلوى دنیا محسوب مىشود و کسى که بتواند بر آن حکومت کند چنان است که بر جهان حکومت داشته است.
این عقدهها ترکیده مىشود
همیشه عقدههاى حقارت واکنشهاى زیانآورى داشته است، ولى تاریخ واکنشى بسان واکنشهاى عقده یهود ندیده است، واکنشى که دهها جنگ را بپا کرده است و صدها میلیون انسان را بکشتن داده است.
یهودیها براى جبران آن همه زجرها، محفلها و حزبهاى گوناگونى تشکیل دادند، تا بوسیله آن بتوانند انتقام آن همه فشار و سختگیریهاى مردم را از ملّتهاى ضعیف و ناتوان بگیرند.
الف: اولین محفل آنها که در قرن هفدهم تأسیس شد، محفل (ماسونى) بود که پیروزىهاى زیادى را نصیب یهود کرد(1). بطوریکه در اعلامیههاى خود بیان نمودند، سه هدف اساسى را در محافل خود دنبال مىکنند.
صفات یهود و فشار دولتها
گوستاولوبون فرانسوى مىگوید: اگر ما بخواهیم صفات یهود را در چند کلمه خلاصه کنیم، باید بگوئیم: یهود مانند انسانهائى هستند که تازه از جنگل وارد شهر شدهاند و همیشه از صفات انسانى بىبهره بودند، چرا که همچون پستترین مردم روى زمین زندگى مىکنند(1).
بنى اسرائیل همیشه مردمى وحشى، سفاک و بىغیرت بوده، حتّى در زمانى که خود آنها بر کشورهاى خود حکومت مىکردند، باز هم از سفاکى خود دست بر نداشتهاند، بىپروا وارد جنگ شده و چون از پاى در مىآمدند، به یک مشت خیالات غیر انسانى و بىاساس پناه مىبردند. خلاصه آنکه هیچ فرقى میان یهود و حیوانات نمىتوان گذاشت(2).
برجستهترین صفات یهود، چنانچه قرآن بیان مىکند از قرار ذیل است.
یعقوب فرزند إسحاق، که او را اسرائیل (بنده خدا) مىگویند دوازده فرزند داشت که چهارمین فرزند او (یهوذا) بود.
یهوذا و برادرانش با پدر خود یعقوب، در کنعان (فلسطین) سکونت داشتند و پس از واقعه مشهور حضرت یوسف که یهوذا هم در آن شرکت داشت، در سال1740 قبل از میلاد، کنعان را به عزم مصر ترک گفتند.
آن روزها مصر مملکت پر جمعیّت و با ثروتى بود و هرکس بر آن حکومت مىکرد، چنان بود که بر جهان حکومت مىکند.
هنگامى که برادران یوسف وارد این سرزمین شدند حضرت یوسف پادشاه آن بود، از این جهت آنها زندگى بسیار با شکوهى بهم زدند. و کمکم تعدادشان از هزار تجاوز کرده و قبائل متعددى را تشکیل دادند.
قربانىها
بخش وسیعى از شریعت مکتوب و شفاهى به احکام قربانى اختصاص یافته است. سنت پیامبران کسانى را که تقدیم قربانى را جایگزین توبه حقیقى مىکنند، بهکلى محکوم مىکند؛ اما با این حال، انبیا هرگز با این گونه قربانىها مخالفت نمىکردند و آنهایى را که با انتخاب حیوانات معیوب قربانى را مُلوّث مىساختند، به باد انتقاد مىگرفتند. در دوره معبد دوم، حکیمان اعلام داشتند که جهان بر سه چیز قرار دارد: تورات، عبادت در معبد و اعمال نوع دوستانه. پس از انهدام معبد، آن نگرش عاطفى عمیق به آیین مذهبى معبد، از شور و حرارت افتاد. یهودیان تنها به دعا براى بازسازى معبد و برپایى مجدد قربانى و عبادت در آن (در دعاى شِمُونِه عِسرِه و در بخشى از دعاى موساف در مناسبتهاى رسمى) اکتفا نکردند، بلکه به بحث درباره احکام قربانى و اصلاح آن نیز ادامه دادند. حکیمان بابلى، برخلاف فاصله تاریخى و جغرافیایىشان، توجه قابل ملاحظهاى را به احکام قربانى مبذول داشتند. توجیه آنها این بود که «هرکس در مطالعه احکام قربانى مشارکت جوید مانند کسى است که قربانى تقدیم مىدارد». بر این اساس، یک بخش کامل از تلمود بابلى، یعنى بخش قُداشیم، به همین موضوع اختصاص یافت.
یهود دارای دو عید مقدس است که این عیدها بدون تناول خون تمام نمیشودند:
اول- عید یوریم در مارس Purim.
دوم- عید فصح در آپریل Passover. (37)
هر ساله افراد زیادی قربانی این دو عید «مقدس» میشوند، به نمونههای زیر توجه فرمائید: